Outra vaca no millo
26 consellos para quen nunca pensou que chegaría aos 26
Déixate coñecer. Haberá quen colla as partes de ti que máis odias nas mans e as garde preto do seu corazón.
Este corpo meu
Este corpo que é meu, que non é da colección de homes que pasan polo meu dormitorio, non é dun rapaz que só me quere ás agachadas; este corpo que existe cando non é obxecto de desexo. Este corpo meu, que tanto me coida.
«The Walking Dead», a expedición Donner e Samuel
Samuel non me precisa para sobrevivir unha apocalipse zombi, pero supoño que loitar por sobrevivir nun mundo hostil é un pouco como sentar a ver esa serie horrorosa de zombis con el. Non quero, non me apetece nada, non o faría soa. Pero si o faría por estar con el.
Sobre ser demasiado
Pasamos dúas horas sentades no seu sofá facéndonos 'playlists' de cancións que nos recordaran e unhe ae outre. Ambas de máis de tres horas. Rindo todo o tempo como adolescentes. Iso é ridículo, e innecesario. É demasiado. Pero para nós foi o que tiña que ser.
Non lle tes que falar á túa nai de min
Só podo apertar a súa man coa esperanza de que iso lle diga todo o que quero que saiba; que a Igrexa á que lle dedicou todos os domingos ata que marchou daquela vila asfixiante non ten razón. Que ela é perfecta tal e como é, que non lle ten…
Devólveme a miña adolescencia, era miña antes
Que o noso 18 aniversario sexa a fronteira entre que sexa socialmente aceptable ou non ter a homes moito maiores salivando ante a posibilidade de ter acceso aos nosos corpos paréceme algo ao que darlle unha volta. Ou dúas.
Lingua de fantasía
Quen me dera ver as batallas épicas, a maxia e os romances da forma que me gusta: en versión orixinal. Con personaxes que se chaman Antía e Xoel. No salón, coa miña nai. Sen subtítulos. Pero, de momento, conformareime con Galadriel e Arondir.
Outro martes calquera
Agora estou escribindo estas palabras para Ana López Quintela, profe, escritora de contos infantís e unha das miñas amigas máis responsables, para que saiba que escollería tirar os cartos na AP-9 todos os días con ela antes que o mellor plan do mundo con practicamente calquera outra persoa.
Fiona Apple e as palabras amables
Son unha moi dedicada fan da música feita por e para mulleres tristes, enfadadas e intensas. Phoebe Bridgers. Joni Mitchell. Edith Piaf... Pero a indiscutible raíña das señoras tristes, enfadadas e intensas que fan música para outras pobres almas tristes, enfadadas e intensas é Fiona Apple.
Como ser a vítima perfecta
Cando estiven de Erasmus na universidade de Galway, en Irlanda, tiven a sorte de poder escoller unha clase que non estivese directamente relacionada ca miña atroz carreira (Dereito, resultoume infumable e alégrome moito de non tela xa preto), así que rematei rodeada de yankees louras de intercambio en «European Woman’s…
