A tribo
Odio o normal
Supoño que a Pablo Motos lle parecería normal dicirlle a Virginia Maestro que lle estaba custando mirala aos ollos porque levaba escote. Nunca lle dixo o mesmo a un tío, porque iso non é «o normal».
Saramago e a Galiza
Hai trinta anos, probabelmente fósemos máis os seus leitores do que hoxe, o que converte a tan traída e levada lusofonía nun belo propósito sen concreción por ambas as partes, a Galiza e Portugal. Máis un «beneficio» da sacrosanta globalización...
Cando o silencio é un «negacionismo»
O verdadeiro perigo para o planeta, a humanidade e a natureza toda, está nos que, sabendo, calan. Políticos, magnates, xuristas, e donos da comunicación que practican o «negacionismo» do silencio, que xogan á imprudente imprudencia de calar eles e calar aos demais.
Cartografía dun novo mundo: A Coruña das Casares Quiroga
A Coruña de entre 1880 e 1955 é a cidade-bisagra do progreso, do modernismo e do contacto co mar, mais tamén do ebulir e da forza dun proletariado en auxe. Imaxinamos ás Casares Quiroga, habitantes prodixiosas dunha urbe que quería ser tamén prodixiosa, con calidade democrática de vida e, aínda…
Os sindicatos non serven para nada
O desafecto polo sindicalismo non é nada novo. O sindicalismo resulta con frecuencia sospeitoso. «Nido de vagos y maleantes». Pero o certo é que implica moverse e tomar partido. Pola contra, quen non o fai, non erra.
Non debería pasar
Un ano máis, e xa é un clásico, a campaña da Xunta do 25N está cargada de polémica. A unha crítica xeralizada por parte do movemento feminista e da oposición, o presidente Alfonso Rueda resposta, un clásico tamén, cuestionando os motivos que esas organizacións e persoas teñen para criticalo.
O noso nome
Unha cousa que aínda non entendedes, escoitándovos, é a cantidade de violencia que exercedes contra nós cando falades. E non me refiro aos mal entendidos «piropos», senón á violencia de facernos existir única e exclusivamente a través de vós.
Non lle tes que falar á túa nai de min
Só podo apertar a súa man coa esperanza de que iso lle diga todo o que quero que saiba; que a Igrexa á que lle dedicou todos os domingos ata que marchou daquela vila asfixiante non ten razón. Que ela é perfecta tal e como é, que non lle ten…
Á procura do real
No prólogo, o autor deixa claras as principais intencións que guiaron a escolla de textos: proponse desmontar os «procesos de ilusión, de fascinación y hechizo que levanta la cultura escrita y audiovisual».
Autodestrución
Eu hoxe veño aquí a falar da miña ovulación. Que necesidade? Ningunha, pero tampouco ninguén molestou ao longo dos anos a todos eses «señoros» que practicamente escribían mirándose o escroto, así que aínda que sexa para equilibrar algo as cousas, hoxe toca isto.
