O Goberno da Infelicidade
Nunha enquisa recente concluíase que a xente máis infeliz da península ibérica era a galega. Saber se a xente está feliz ou infeliz semella unha cuestión crucial de Goberno. Despois de coñecerse a enquisa, a Xunta debería ter convocado un gabinete de urxencia. E Nuñez Feijoo debería comparecer logo na TVG. En Luar, á dereita de Gayoso, para facer a cousa máis solemne, e por…
(II) Eleccións do 21-D. Llarena bloquea o dereito a elixir President. O Tribunal Supremo en evidencia. Liberdade ou independencia? Unidade e división do soberanismo.
O 155 aplicouse por acordo plenario do Senado o 27-Ou, vixente dende as 0.00 do sábado 28-Ou. O acordo, por proposta do Goberno do Estado, vulnerou abertamente o marco constitucional, tributario do artigo 37 da Lei Fundamental de Bonn, xa que non limitou ou estableceu controis sobre o Goberno e Administración cataláns, senón que cesou de vez ao President e ao Govern e disolveu o…
ELAS, as outras.
Sempre molestou á UNHA a existencia da OUTRA. É unha mágoa por que unha non loce nada se non está a outra. Se todo é sempre igual, o mesmo, o un, o aburrimento está garantido. Pénsese, senón, na música. Para dar variedade precísase o outro, o distinto, o diferente, o desigual e así construír unidade na variedade. Talvez o exemplo resulte estraño, Pode usarse calquera…
Retrato de familia
Un día indeterminado do ano 1930 chegou á aldea un fotógrafo ambulante cos seus trebellos fascinantes para inmortalizar o visible. Era un compañeiro de oficio de Francisco Zagala, Pacheco, Ksado, ou José Gil y Gil, fotográfos da Galicia rural daquelas primeiras décadas do XX, cando aínda era Idade Media no meu lugar natal. Chegaría a Vilarmao rubindo o costento Camiño Real para situar a miña…
A patria do anarquismo
Hai algo más antisistema na psique colectiva dun pobo que o «ti vai facendo e logo xa veremos» dos galegos? Esa costume de apañar a construción do alpendre e o valado entre leiras co veciño ou co alcalde da vila, sen guiarse pola normativa municipal,…
O hipster Valle-Inclán
Montar barberías é o negocio máis in na capital. No que vai de ano, só no meu barrio abriron tres. Á última, os veciños máis castizos non lle ven futuro porque, ademais de zumegar modernidade, ten o menú en inglés. Cada vez que entro na…
A patoloxía do 10%
Na constitución da asociación de Mulleres Xornalistas este sábado, volvía escoitarse esa cifra nas intervencións de compañeiras de diferentes sectores de actividade: deporte, ciencia, traballo social, dereito, comunicación… Semella que estamos ancoradas no dez por cento do recoñecemento profesional en case todos os ámbitos, agás…
A malleira incesante
Preguntar preguntábase Ramón Suárez Picallo (Azaña cando o oíu no Congreso: «Quen é ese galego que fala tan ben?») se podería haber República sen medios de comunicación republicanos. Facíao nun revista, o semanario Ser, que debería figurar na historia de honra do xornalismo galego e…
Química en galego
Cando Ciudadanos irrompeu nas Cortes españolas nas eleccións xerais de 2015, unha parte da sociedade do Estado descubriu unha forza política –reaccionaria e españolista-- que en realidade levaba unha década operando en Catalunya. Non era o Principat o único país que sufrira xa o partido…
Vilarmao: De todo o visible e o invisible
Cando era aínda moi nena aprendín, por imperativo escolar e familiar, as oracións cristiás, as ladaíñas, as longas chairas paralelísticas dos salmos, aprendín de memoria o ritmo do rosario e o seu abellón nocturno. Mais de entre todos eses estraños rituais verbais, foi o credo…
A acracia ilustrada
En sintonía coa preponderancia da narración biográfica no mundo da novela gráfica, neste Bortel querémonos centrar en dous cómics editados en galego que abordan o periplo vital de dúas figuras senlleiras, pero tamén moi diferentes, do anarquismo hispano. Por unha banda, no álbum Ricardo Mella.…
Polos fillos, o que sexa
¡Yo voy a ser ama de casa y voy a apechugar con las tareas domésticas! ¡Voy a ser mujer! ¡Y no una de esas afeminadas que trabajan en cosas de hombres! Susanita (a amiga de Mafalda) on fire. Un silencio absoluto, denso, case físico envolveu…
O neofeudalismo da autoestrada do Atlántico
A principal autoestrada galega, segundo a propaganda, ía «vertebrar» Galicia. Púidose vertebrar cunha autovía pública, mais iso non era negocio e houbo unha enxurrada de merda mediática contra a xente que denunciou a operación. Agora mesmo, o son das peaxes é o dunha xigantesca e…
LUZES 61 DISPOÑIBLE!
PUBLICÍTATE EN LUZES
Luzes de posición
-
Relatos da violencia machista
XOVES | 21:00 | TEATRO PRINCIPAL Redrum […]
-
Sarah McKenzie, estrela en...
LUN-DOM | VARIAS HORAS | […]
-
‘A vida sinxela de Marcelo...
Eva Moreda. A vida sinxela de Marcelo […]
-
Os libros máis lidos nas...
Xesús González […]
LUZES EN TWITTER
Luzes
@RevistaLuzes
RT @SimnMaria: O Goberno da Infelicidade https://t.co/5o1Pr9hjEz
Hace 2 horas
Luzes
@RevistaLuzes
RT @lacerme: Así me tenéis.
https://t.co/xtVNAEXJh5
Hace 2 horas
Luzes
@RevistaLuzes
RT @lacerme: @alvorota @RodolfoIrago @RevistaLuzes @mondevane @DuranMorris Impresiona a todas horas https://t.co/ArOPW6HrB0
Hace 2 horas
Luzes
@RevistaLuzes
RT @RodolfoIrago: @RevistaLuzes @lacerme @alvorota @mondevane @DuranMorris De noite impresiona mais https://t.co/LbZ3p1sk0r
Hace 3 horas
Luzes
@RevistaLuzes
RT @lacerme: ¿Como non o lera ata hoxe?
@Valeria_Reza acerta. https://t.co/UaHknAqAt4
Hace 3 horas
Luzes
@RevistaLuzes
@lacerme @alvorota @mondevane @DuranMorris Quen paga? 😁
Hace 4 horas
Luzes
@RevistaLuzes
RT @lacerme: @alvorota @mondevane @DuranMorris @RevistaLuzes Grazas todas.
E agora que abriron a veda haberá que celebralo cunha centola o…
Hace 4 horas
Luzes
@RevistaLuzes
RT @ArmestoMaria: O maior fracaso dun gobernante é a infelicidade da cidadanía, por @Rivasbarrs na @RevistaLuzes. https://t.co/E5LNwV1jaE
Hace 5 horas
EN ABERTO máis novas 
Gustavo Pernas (Viveiro 1959-A Coruña 2018)
Gustavo Pernas Cora, un dos dramaturgos galegos máis prolíficos e máis premiados, un dos actores máis dotados da escena galega ...
Darío Rivas, o home que se vingou do franquismo
fotografías Romina Franceschin [Bos Aires] Despediuse do seu pai aos 9 anos, dende o barco que o levou a Bos ...
México, estación de sombras
Emigrar non ten que ser necesariamente un drama. Desaparecer no intento é sempre unha traxedia. Cada ano milleiros de centroamericanos ...
Do 23 F ao activismo. A vida plural de José Antonio
Os gardas civís da foto descoñecen un dato que para o caso é irrelevante: o home que están a desaloxar, ...
As vidas descosidas da roupa que vestimos
Sorn Nita camiña descompasada, case a golpes, coma se o seu corpo, esgotado de tanto arrastrar arriba e abaixo na ...
Manifesto [Luzes 59] Crucemos a Raia
Nestes tempos en que o discurso hexemónico clama contra a supresión das fronteiras, nós temos unha que nos separa non ...