Malva
Un fío invisible atándote a min
Eu non creo moito no destino nin en teimas desas, e diría que ela tampouco, pero si que é bonito pensar que estabamos destinadas a ser amigas.
26 consellos para quen nunca pensou que chegaría aos 26
Déixate coñecer. Haberá quen colla as partes de ti que máis odias nas mans e as garde preto do seu corazón.
Este corpo meu
Este corpo que é meu, que non é da colección de homes que pasan polo meu dormitorio, non é dun rapaz que só me quere ás agachadas; este corpo que existe cando non é obxecto de desexo. Este corpo meu, que tanto me coida.
«The Walking Dead», a expedición Donner e Samuel
Samuel non me precisa para sobrevivir unha apocalipse zombi, pero supoño que loitar por sobrevivir nun mundo hostil é un pouco como sentar a ver esa serie horrorosa de zombis con el. Non quero, non me apetece nada, non o faría soa. Pero si o faría por estar con el.
Sobre ser demasiado
Pasamos dúas horas sentades no seu sofá facéndonos 'playlists' de cancións que nos recordaran e unhe ae outre. Ambas de máis de tres horas. Rindo todo o tempo como adolescentes. Iso é ridículo, e innecesario. É demasiado. Pero para nós foi o que tiña que ser.
Non lle tes que falar á túa nai de min
Só podo apertar a súa man coa esperanza de que iso lle diga todo o que quero que saiba; que a Igrexa á que lle dedicou todos os domingos ata que marchou daquela vila asfixiante non ten razón. Que ela é perfecta tal e como é, que non lle ten…
Devólveme a miña adolescencia, era miña antes
Que o noso 18 aniversario sexa a fronteira entre que sexa socialmente aceptable ou non ter a homes moito maiores salivando ante a posibilidade de ter acceso aos nosos corpos paréceme algo ao que darlle unha volta. Ou dúas.
Lingua de fantasía
Quen me dera ver as batallas épicas, a maxia e os romances da forma que me gusta: en versión orixinal. Con personaxes que se chaman Antía e Xoel. No salón, coa miña nai. Sen subtítulos. Pero, de momento, conformareime con Galadriel e Arondir.
Fomos nenas xuntas
Inés e máis eu levamos sendo nenas xuntas vinte e un anos. Das moitas cousas que son nosas (das dúas, de Inés e de Malva, como a música de Lorde, as tardes de domingo tiradas vendo unha película, ou as viaxes en coche berrando a letra de cancións que só…
Outro martes calquera
Agora estou escribindo estas palabras para Ana López Quintela, profe, escritora de contos infantís e unha das miñas amigas máis responsables, para que saiba que escollería tirar os cartos na AP-9 todos os días con ela antes que o mellor plan do mundo con practicamente calquera outra persoa.
