Gacetilla parroquial
Damnatio memoriae, señor Pelicot
«Que a vergoña cambie de bando». Así explicou Gisèle Pelicot a súa decisión de expoñer ante o mundo o que lle fixeran. O algoritmo reserva para o señor Pelicot o seu bosquexo esborranchado en sede xudicial.
«Xornanismo»
O «xornanismo» comeza moito antes da publicación da peza, xa na escolla do tema. A pulsión «xornanista» adivíñase no ollar refulxente do informador cando cae nas súas mans unha realidade o suficientemente escabrosa, dolorosa e dura como para que pague a pena contala.
Virtudes (e Mercedes)
O que eu non sabía cando arribei á «chave do Caribe» era que o relato familiar de Xesús Fraga viaxaba comigo só con pasaxe de ida, e que o seu sino era pasar a formar parte vitalicia da biblioteca persoal de Mercedes.
Saúde mental, operación comercial
Hai consultas de psicoloxía que parecen tiradas dunha actuación de Les Luthiers. Neses pequenos despachos, tan presentes agora nas vidas das persoas dende que a saúde mental irrompeu como unha tanqueta na conversa pública, semellan, ás veces, os decorados dunha obra teatral.
Feo, facha, Ferrol
Convido a tomar asento a todos e todas as que premeron nesta ligazón pensando que ían atopar aquí algo diferente. A este sempre agradecido espazo viñemos hoxe falar de Ferrol, a máis deostada das urbes galegas.
A clase obreira vai a Benidorm
Chega o verán e chegan os pau «selfies», os sotaques europeos do norte e os «freetours» comandados por paraugas amarelos facendo súas as rúas das cidades e das nosas vilas. Chega o turismo masivo, e chega, case da man, tamén a turismofobia.
Loitar o pan, gozar do circo
De todos os latinismos pedantes que adoitan empregar os que buscan parecer mais listos ca min, a locución latina panem et circenses, pan e circo, é, sen dúbida, a que se me antolla máis insoportable. Un latinorio cuspido sempre dende arriba cara abaixo, e que, como a maioría dos improperios,…
Podemos falar menos (e mellor) de saúde mental?
É difícil sinalar o momento preciso no que comezou, pero aí está. Nas redes sociais, na televisión, nos parlamentos autonómicos, no congreso dos deputados, no bar, no xornal, no salón de peiteado. Aquilo que antes era tabú emprendeu, duns poucos anos a esta parte, o camiño inverso, ata situarse no…
Casares, Sellier, Flores
«¿Tú sabes por qué a mí se me entendió en todo el mundo? Por el acento» Se estas verbas non soan na súa cabeza cunha voz en particular, ben non dispón dun televisor, ben lle dá pouco uso. Unha Lola Flores de CGI crava o adaxio na pantalla no último…
De nazis, prorrusos e discursos hiperbólicos
Non son nin fun nunca muller de ambigüidades. Érgome decote cada día máis radical en certos aspectos, mais, tamén, cada día máis crítica con discursos pechados e paquetes de medidas. As medias verdades están ben para os asuntos menores, pero cando se fala das cuestións máis transcendentes da actualidade, a…
