Ás toas
Violencias invisibilizadas
Parín unha filla coma quen vai facer unha liposucción ou operar as cataratas e, visto con distancia, penso que a violencia obstétrica existe.
Facer do lecer, traballo
Tiña moi presente aquela frase wonderfulesca: «se traballas do que che gusta non traballarás xamais». Non sabía ata que punto iso podía converterse nunha arma de dobre fío.
Monetizar as crianzas
Facer negocio cos fillos non é novo. Penso nas revistas do corazón, en todas as famosas e famosos que nada máis parir xa estaban ensinando o bebé por un módico prezo.
«Equidistante» é o novo «feminazi»
As redes sociais aliméntanse diso, a política cedeu ante iso. Os contrincantes son inimigos. Quen non pensa coma min é o inimigo.
Todos os Rubiales que nos rodean
Tras o profesor demasiado cariñoso, atopouse co xefe en exceso garatuxeiro. Ela podería ser calquera. E se isto fose unha lista, as mulleres que a len poderían marcar varias cousas como parte da súa biografía. Mentres, todos os Rubiales que nos rodean seguen sen entender nada.
Non teño a cona para muiñeiras
A todos eses que non teñen nin idea do que é pasar por un embarazo, resumiríallelo ben coa frase «Non teño a cona para muiñeiras». En maiúsculas. E nunca o suficientemente grandes.
Membros peludos da familia
As despedidas son para quen fica, non para quen marcha. É unha forma de aprendermos a continuar, a lembrar intentando que manque o menos posible.
A esnaquizada xeración de cristal
Quizais aí radique o quid da cuestión: na esperanza. Na falta dela, máis ben. A xuventude hoxe en día está farta de escoitar que somos a primeira xeración que vivirá peor que os seus proxenitores.
Chorar
Chorar pola rúa é semellante a ter a lepra no século XXI. Foi o primeiro que me veu á cabeza cando me aconteceu, hai un par de semanas. Digo que me aconteceu coma se a que chorase non fose eu.
Violencia estética
A idade media de acceso a tratamentos de cirurxía estética pasou dos 35 anos aos 20. Cal é a batalla que temos que librar contra a senectude a esa idade, pregúntome.
