Etiqueta: xornalismo
Un barco chamado Redacción
É o ser humano un animal social e o xornalista, por extensión, coido que tamén. Aínda que ás veces non ...
A festa CEN
O 19 de febreiro celebramos en público (non con tanto público como nos gustaría, por mor do que xa sabedes) ...
A tribo que amanta a esperanza
Luzes naceu para dicir «Non». O mellor xeito de dicir «si», cando que hai é unha tiranía conformista. Foi un soño ...
Once upon a time na burbulla local
A Coruña, martes laborable, 21.00 horas. Penetras no portal ás présas coas chaves tremelicando para entrar na pechadura. Sobes as ...
Mamá, papá, quero ser xornalista
A ver, no meu caso non foi así exactamente. En realidade, foron eles os que me suplicaron que me matriculase ...
Luís Seoane, xornalista radiofónico do misterio
Á nave do misterio subiron moitos pasaxeiros. Algúns deles, simples polisóns que se perderon nas zonas máis recónditas do que ...
David Beriain, que nunca foi quen de volver da guerra
Cando David Beriain volveu da súa primeira viaxe a Iraq alá pola primavera do 2003, contaba que os seus amigos ...
1×13: Nacho Carretero, realismo máxico e camisolas de fútbol
Se a vida nos demostra algo é que contar ben anécdotas é unha arte non ao alcance de todxs. Cada ...
1×04: María Yáñez, outro xornalismo e o cabelo de Ana Kiro
Sempre é gracioso ver a un meniño lendo un xornal, ou polo menos choca frontalmente co que se supón que ...
A páxina en branco
É ferinte. Unha puñada no peito ao sentir que o tempo pasa mentres a tinta seca. Os meses fuxiron correndo ...
-
OTAN, de entrada si, por suposto
Por se non estaba claro quen mandaba, o pasado Cumio da OTAN en Madrid deixouno claro: os de sempre, e cos modos de sempre, nada de ambigüidades. E se hai que gastar o que faga falta en armamento –norteamericano, por suposto– gástase, porque é por necesidade de seguridade. Contra quen? Non está claro de todo, nin nolo explican, pero de seguro que contra os rusos, que en canto se desatasquen en Ucraína, van seguir invadindo a feito, e contra China, que sin moitos máis e máis taimados.
-
Libertad Aurora e as mulleres da mina
Abel Aparicio asina o libro ¿Dónde está nuestro pan?, un conxunto de tres relatos sobre a represión durante a guerra e a posguerra na comarca do Bierzo. Escribe para loitar contra a desmemoria e o esquecemento daquelas mineiras que desfacían o lombo na liña de baldes ou daqueloutras 39 veciñas que se rebelaron ante os gobernantes pola falta de alimentos.
-
A escola pública e a gaticornia
Para min, sen dúbida, o acontecemento que marca este curso por riba de calquera outro é a culminación con éxito do proceso de castelanización da miña filla. Acabáronse as cores vermella e amarela, os cadeliños e as ovellas. Agora todo é «rojo», «amarillo», «un perro», «una oveja» e o galego é case unha anécdota.
