A Coruña.- Alberto Núñez Feijóo reenfocou este domingo en Pontevedra o primático co que atisba desde hai meses A Moncloa para tratar de reconducir o debate sobre os pactos con Vox que o obrigou a ir a remolque das súas propias contradicións nas últimas semanas.

Consciente da ferida que provocou nas súas perspectivas de gobernar en solitario a alfombra vermella que o PP puxo á ultradereita en concellos e comunidades autónomas, o líder popular tenta agora reorientar a súa estratexia na véspera do debate con Pedro Sánchez.

Fíxoo para tentar que a pelota se xogue no tellado do PSOE, e non no seu, onde o barro de País Valencià, Aragón, A Rioxa e, sobre todo, Estremadura e Murcia, deixou o céspede repleto de buracos e charcos.

«Lembrádevos do “non é non”?», preguntou a un auditorio entregado na praza de touros de Pontevedra en referencia á negativa de Sánchez a absterse tras as xerais de 2016 para dar o Goberno ao PP. «Eu digo que non volvan facelo, imos votar polo “si é si”, que non volvan bloquear España», sostivo o candidato popular diante das preto de 12.000 persoas que, segundo o partido, abarrotaron a area e os tendidos do recinto.

Feijoo chegou a Pontevedra, a cidade na que se estableceu o clan de afíns que no seu día arroupou a Mariano Rajoy e que hoxe se envorca con el -o propio Rajoy, Ana Pastor, Alfonso Rueda, Romay Beccaría (que é de A Coruña pero ben podería pasar por un señor de Pontevedra) e todo o PP galego sen fisuras, incluído o recentemente descabezado velocista Manuel Baltar-, con dous grandes obxectivos.

Dunha banda, recuperar a iniciativa perdida na campaña polos incendios que provocaron os arriscados acordos coa formación de Santiago Abascal. Doutra, reforzar a súa autoestima coa vista posta no cara a cara que manterá este luns co presidente do Goberno.

Home de Estado

Con respecto ao primeiro, está por ver se o candidato popular consegue instalar no electorado de centrodereita o relato de que el non é só ese brillante xestor de provincias capaz de golear aos rivais encadeando maiorías absolutas nas ligas autonómicas, senón todo un home de Estado tan desexoso como preparado de levar ao seu partido á primeira división do poder.

Con respecto ao debate, ata os membros do seu círculo máis próximo admiten que Sánchez parte favorito porque lle gaña en capacidade oratoria e en habilidades dialécticas, en experiencia para manexarse nas grandes ligas e ata en sex appeal televisivo.

Pero confían en que se Feijóo é capaz de mostrarse como un tipo humilde, sincero e humano, como fixo en Pontevedra, ten opcións de darlle a volta aos agoiros que lle dan por seguro perdedor.

Non o terá fácil para que esa idea coe no electorado, porque no ideario colectivo do votante medio está instalada desde hai anos a máxima de que todos os políticos menten, el incluído. Pero que Feijóo gaña nas distancias curtas é algo que ata o de agora só sabían quen tiveron a oportunidade de compartir con el un café relaxado ou uns minutos de conversa informal.

O líder popular ensaiou ese exercicio en Pontevedra cun discurso de altura, probablemente o mellor dos que ofreceu ata o de agora na súa carreira, no que mostrou máis forma que fondo, máis sentimento que programa, pero que lle permitiu ensinarse como un líder moderno, encantador e ilusionante.

Disfraces

Desposuíuse das imposturas coas que viña disfrazando ata o de agora diante os focos, e que durante a súa estancia en Madrid mudaron a súa imaxe de funcionario eficaz na dun político torpe e metepatas que aspira a gobernar España dicindo á vez unha cousa e a súa contraria -a violencia machista existe, pero un divorcio duro é un divorcio duro; non gobernarei con Vox, pero si goberno con Vox-.

Lonxe diso, espiuse como unha persoa normal, como un político previsible e de fiar e por momentos fráxil e emocionado: «Necesítovos, non son nada sen vós, sen o meu partido non sería máis nada que un deputado que talvez nin sequera renovaría o seu escano», sincerouse.

Feijóo deixou claro que quere unha maioría absoluta, ou polo menos suficiente para gobernar á súa maneira, que é a que os seus fieis en Pontevedra e en Galicia aplaudiron a rabiar.

El e os seus teloneiros -o seu sucesor na Xunta, Alfonso Rueda; Rajoy e a número un ao Senado por Pontevedra, Pepa Pardo– tiveron palabras para o PSOE, para Sumar, para «os soberanistas» do BNG, para os independentistas de ERC e Bildu… Pero nin unha soa mención a Abascal nin a Vox.

Ningunear en campaña a quen pode necesitar como aliado para facerlle presidente quizá sexa unha manobra moi arriscada. Pero se Feijóo consegue con ela que o seu foco siga apuntado á Moncloa dándolle a volta á tortilla das últimas semanas para que o electorado empece a preguntarse se a responsabilidade de que poida haber ministros filofascistas no Goberno da nación non é súa, senón de Sánchez, o PP terá costa abaixo o que queda de campaña.

O atril baleiro do debate a catro

Feijóo tivo todo o protagonismo mediático do primeiro domingo da campaña, porque o seu rival permaneceu alleo a ela preparando o debate e cedeu a testemuña aos seus ministros, ministras e mandos intermedios.

Tras o visto en Pontevedra, parece evidente que o líder popular reenfocará o seu argumentario no cara a cara deste luns no mesmo sentido en que o fixo na cidade galega. E se o fai tan ben como alí, poida que ata se arrepinta de negarse a ese outro debate a catro no que a súa imaxe de estadista se diluirá de novo nun atril baleiro.

Si terán imaxe propia nel Yolanda Díaz, quen no seu mitin deste domingo en Sevilla describiu o cara a cara como «unha repartición de zascas entre dous señores que miran ao pasado», e Santiago Abascal, que defendeu en Cáceres os pactos co PP para que os seus poidan incorporarse tamén aos gobernos de Murcia e Aragón.