Golpe de efecto en Podemos con implicacións importantes para o reparto de poder do partido a nivel estatal. Carolina Bescansa (Santiago de Compostela, 1971) concorrerá con toda probabilidade ás primarias pola dirección do partido en Galicia, despois de que o equipo de Carmen Santos lle pedira hoxe, en conferencia de prensa, que se presente, logo da renuncia da actual líder. «Estou feliz, honrada e emocionada», dixo Bescansa a CTXT, confirmando a súa disposición a presentarse.
A deputada de Podemos planea viaxar mañá a Galicia para reunirse coas compañeiras e compañeiros de Podemos antes de tomar a decisión, que debe ser anunciada antes do día 9 de outubro. O movemento de Bescansa é unha mala noticia para o aparello nacional de Podemos, cuxas diferenzas coa deputada e fundadora do partido foron frecuentes nos últimos meses.
De gañar as primarias, Bescansa dirixiría Podemos nas próximas eleccións municipais de 2019 e nas autonómicas de 2020. E ten claro cales serían os eixes do seu programa: «Hai que presentar un proxecto de país alternativo ás políticas de Feijoó, baseado nun cambio de modelo produtivo para Galicia e nunha defensa moito máis dura dos intereses económicos galegos en Europa».
A candidatura da socióloga compostelana enfrontaríase á de Antón Gómez Reino, Tone, un dos dous deputados de Podemos no Congreso integrados na candidatura de En Marea, que anunciou o pasado martes a súa disposición a presentarse ás primarias galegas. Malia ser promovida pola dirección saínte, a de Bescansa sería a candidatura non oficialista, dada a sintonía do parlamentario pola Coruña non só coa liña maioritaria do partido, senón a súa persoal con Pablo Igrexas.
A irrupción de Bescansa no taboleiro galego alteraría tamén outras estratexias de máis alcance que as internas á organización de Igrexas. A opción de Gómez Reino supoñía unha aposta pola pacificación do partido en Galicia, que chegou a decidir acudir ás municipais coas súas propias siglas, por considerar a súa imaxe esvaecida naqueles municipios onde goberna (nos gobernos das cidades a súa presenza é nula ou escasa, e nas vilas o mesmo, en detrimento dos seus socios, IU e sobre todo Anova). Pola contra, as correntes nacionalistas están descontentas coa escasa incidencia do subgrupo de En Marea integrado en Podemos (pese a ser cinco deputados, non puideron conformar grupo parlamentario) e a súa pouca capacidade para introducir os intereses galegos na axenda das Cortes.
Tamén a decisión de renovar a coalición Unidos Podemos encaixa mal coa inclusión da terceira do banco que agora é En Marea. Se para as municipais non parece existir maior problema (cada candidatura local é autónoma para conformarse), a preparación das eleccións galegas de 2020, cun Alberto Núñez Feijóo cada vez máis esperanzado en ser chamado dunha vez a Xénova, é un problema de mecanismo de precisión. O actual liderado do ex-maxistrado Luís Villares, á fronte do principal grupo da oposición, está sendo cuestionado pola maioría dos deputados e as bases de Podemos, por boa parte dos de IU e tamén polos de Anova, e sostense sobre todo nos independentes. Do resultado das municipais podería depender que algún dos alcaldes (Martiño Noriega, Santiago, de Anova, ou ata Xulio Ferreiro, A Coruña, independente) se decidisen a dar o salto a candidatarse á Xunta. A presenza de Gómez Reino na dirección de Podemos facilitaría calquera destes saltos, pero é menos probable que Bescansa aceptase un papel secundario na política galega.
O proceso de recolleita de avais para a formación de candidaturas á dirección de Podemos xa está en marcha. As votacións telemáticas terán lugar entre o 18 e o 24 de outubro e o 25 daranse a coñecer, con carácter provisorio, os resultados.
