Desde hai meses Berlín parece conxelada no tempo. Imos moi amodo, case todo está pechado e a vibrante vida social ...
Hai xente que recolle flores, a min gústame recoller pedras. No meu pobo había unha señora que as coleccionaba. Todos ...
Namorei dunha ave preeira. Cando escribo isto, fai trece días que vivo cun corvo cinsento. Son os córvidos máis comúns ...
Cando era unha nena fun parte do movemento anti-vacina. Cada vez que o ancián doutor Gerardo chegaba a casa, eu ...
Mírome no espello. Estame saíndo o bigote do meu pai. Hoxe pésanme os ombreiros. Ando encurvada, coma se cargase o ...
Cara ao sol non se pode distinguir o inimigo. Por iso, o mal tempo alégrame. Se chove sorrío. Onte nevou ...
A culpa de todo téñena os alemáns. Esa parece ser a opinión maioritaria de certa comunidade de españois que reside ...
Ás veces non entendo nada. Desde fai unha década, escoito Deutschlandfunk cada mañá. É a radio chula de Alemaña, a ...
O talento é unha materia prima voluble, líquida e difícil de darlle saída. Atopar esa voz dentro de ti e ...
Como o Balbino de Xosé Neira Vilas, Oscar Farías era un ninguén: «marchou deste mundo un pouco como veu, sen ...
Hai un apuntamento moi vehemente do gran Witold Grombowicz no seu Diario: «A min que me importa Mickiewicz? Para min ...