Etiqueta: amizade
Un fío invisible atándote a min
Eu non creo moito no destino nin en teimas desas, e diría que ela tampouco, pero si que é bonito pensar que estabamos destinadas a ser amigas.
Este corpo meu
Este corpo que é meu, que non é da colección de homes que pasan polo meu dormitorio, non é dun rapaz que só me quere ás agachadas; este corpo que existe cando non é obxecto de desexo. Este corpo meu, que tanto me coida.
Sobre ser demasiado
Pasamos dúas horas sentades no seu sofá facéndonos 'playlists' de cancións que nos recordaran e unhe ae outre. Ambas de máis de tres horas. Rindo todo o tempo como adolescentes. Iso é ridículo, e innecesario. É demasiado. Pero para nós foi o que tiña que ser.
Fomos nenas xuntas
Inés e máis eu levamos sendo nenas xuntas vinte e un anos. Das moitas cousas que son nosas (das dúas, de Inés e de Malva, como a música de Lorde, as tardes de domingo tiradas vendo unha película, ou as viaxes en coche berrando a letra de cancións que só sabemos a medias), o que máis me gusta é que fomos nenas xuntas, somos nenas cando estamos xuntas, e sempre seremos nenas xuntas
Outro martes calquera
Agora estou escribindo estas palabras para Ana López Quintela, profe, escritora de contos infantís e unha das miñas amigas máis responsables, para que saiba que escollería tirar os cartos na AP-9 todos os días con ela antes que o mellor plan do mundo con practicamente calquera outra persoa.
Fiona Apple e as palabras amables
Son unha moi dedicada fan da música feita por e para mulleres tristes, enfadadas e intensas. Phoebe Bridgers. Joni Mitchell. Edith Piaf... Pero a indiscutible raíña das señoras tristes, enfadadas e intensas que fan música para outras pobres almas tristes, enfadadas e intensas é Fiona Apple.
Unha noite de martes calquera
«Es que si no nos vamos la voy a dejar en el suelo», di Alba, cambiando a súa bolsa dun ...
A ti si? A min tamén!
O outro día quedei coa miña Laura, a miña amizade máis lonxeva. Con ela crecín, madurei e aprendín. Para as que ...
O encerro que enfeitiza
En tempos de COVID-19 o amor é distinto. O amor é máis grande, é vasto, ocupa todas as habitacións, está ...
Tómalle un café
Tomar café é un ritual. Sábeno ben os pais e avós que pasaron a famosa Noite dos Transistores congregados nun ...
-
Comunismo ou Tamamazo… e Paco Vázquez!
A Xunta está disposta a atentar contra a liberdade empresarial participando na propiedade das empresas eólicas. Tamames non deu a sorpresa, pero nós propoñemos un candidato que tería máis opcións.
-
O Gran Devalo dos servizos públicos en Galicia
Tiñamos un problema e agora temos dous. O xefe dos bombeiros, en lugar de preocuparse polo avance das lapas, critica aos veciños que demandan socorro: cómpre queimarse en silencio.
-
Cartas da Galiza urbana
A Galiza de Devos non é a do agro, a ancestralidade e a maxia, senón a Galiza das cidades; pois é o seu un percorrido polas cidades de Vigo, Santiago, A Coruña, Lugo e Ourense.
