O bortel
Un Fausto determinista
No moi leibniziano conto de Jorge Luis Borges, El Aleph, un poeta mediocre, con aspiracións de escribir unha magna obra que dese conta de todos os fenómenos da Terra, desvela ter, no soto da súa casa, unha sorte de porta espazo-temporal ao coñecemento absoluto, O Aleph: «el lugar donde están,…
A propósito dunha imaxe
Hay que estar majareto para hablar de amor de dios y al mismo tiempo en sus escuelas preparar los cuadros de mando de la represión fascista ¿Cómo se puede ser tan fariseo? Salve. La Polla Records, 1984 A dificultade para xestionar a contradición de sufrir de melancolía polo megalómano Imperio…
Limbo
O limbo era, para a teoloxía católica, o lugar ao que ían os bebés que morreran sen recibiren o bautizo, sacramento que lles aseguraría un lugar no ceo por non teren, na súa candidez, tempo de pecar. Un lugar nebuloso, próximo ao inferno, pero sen o sufrimento deste. Curiosamente, en…
Do tempo dos monstros
Estes estraños días que vivimos quereriamos que as cousas sucedesen coma no poema de Kavafis «Agardando os bárbaros». Desexariamos non que a barbarie asomase a pata ás portas da cidade, mentres nós estabamos distraídos co ruído de fondo. Prefeririamos, antes, que todo transcorrese de acordo ao fabulado polo poeta. Que,…
Mulleres-sol na sombra
Detrás dun gran home hai unha gran muller, di o tópico que agacha a subalternidade feminina con mecanismos compensatorios. Dándolle a volta á frase, e co fin de desmontar eses mecanismos, mellor cabería dicir que, diante dunha muller —grande ou menos grande— case sempre atopamos un home susceptible de recibir…
Unha Galicia medieval para todos os públicos
Dicía Ramón Villares nunha presentación do seu libro Galicia. Una nación entre dos mundos (2019) unha frase sinxela pero reveladora: «Galicia non é calquera cousa». Viña sinalar o de Vilalba, ou así o interpretei eu, que detrás do nome desta terra hai séculos de historia que conforman un pouso actuante…
Un novo comezo
No filme Viagem ao princípio do mundo, (1997), Manoel de Oliveira dirixía un percorrido en coche polo Portugal minhoto para rememorar algúns episodios da súa infancia. Canda un Marcello Mastroianni ancián —alter ego do director— ía Afonso, un actor francés de mediana idade e fillo dun emigrante luso que procuraba nunha remota…
O milagre do cotián
A incapacidade para percibir con acerto o significado das cousas ten un nome na literatura científica. A agnosia visual é un transtorno, motivado por danos cerebrais, no que o suxeito ve pero non é quen de entender o que está a ver. Unha sorte de agnosia visual padecemos todos nós…
A noite inacabada
In girum imus nocte et comsumimur igni. (Damos voltas na noite e consumímonos no lume). G. Debord. Regresamos ao Bortel para dar conta dun novo artefacto cinematográfico encadrable na etiqueta do Novo Cinema Galego. Facémolo saudando que Longa Noite, do director meirés Eloy Enciso, retome dous aspectos que semellan caracterizar…
De animais humanos e non humanos
Coñecín a Óscar Horta hai bastante tempo. Mediados os anos noventa. Ambos andabamos metidos no mundiño do punk alternativo vigués. Un dos temas que aparecían reiteradamente nas cancións e fanzines que consumiamos e faciamos era a denuncia do maltrato e a experimentación con animais; tempos álxidos, aqueles, para organizacións que…
