Marta Otero Mayán
Palexqueras
É sorprendente como traballan, ás veces, os mecanismos da mente. Lembraba eu estes días unha anécdota crucial na historiografía virtual coruñesa, a raíz do recente falecemento do arquitecto Ricardo Bofill, pai, entre outras, desa infamia ineludible polo ollo humano que brinda as costas ao bordo litoral da Coruña e priva…
Once upon a time na burbulla local
A Coruña, martes laborable, 21.00 horas. Penetras no portal ás présas coas chaves tremelicando para entrar na pechadura. Sobes as escaleiras de tres en tres. Abres a porta dun empurrón e case perdes o equilibrio ao entrar na casa, aferrada aínda ao pomo. Tes algo que anunciar. -IMOS TER CONEXIÓN…
A cultura do castigo, Kevin Strickland e Ramón de Pitis
«Lo peor de la cárcel no es perder la libertad, es perder los afectos». La casa de papel non é a mellor serie para tomar como modelo de conduta nin de pensamento, nin sequera como referente dunha boa interpretación, pero ás veces dá no cravo. Unha verdade certeira coma esa,…
26N polas que nos importan menos
O día Mundial da Eliminación da Violencia contra a Muller encheu onte de proclamas e berros de basta as redes sociais, as rúas e os manifestos dos colectivos e as institucións. Hoxe, 26N, que xa non é o día mundial de nada e empezamos a conta atrás dende 364 ata…
De profesión, rentista
Teño que atopar o xeito de vivir de rendas antes de facer os 35. Hai tempo adoitaba falar desta teima como unha brincadeira, pero cada vez vouno dicindo con menos ironía. A determinación é firme: o atranco, claro, está no como. Non teño a constancia para botar o Euromillóns todas…
Mamá, papá, quero ser xornalista
A ver, no meu caso non foi así exactamente. En realidade, foron eles os que me suplicaron que me matriculase en Xornalismo despois de que lles manifestase a miña intención de estudar a carreira de Filosofía. A outra opción era Ciencias Políticas. O que se di unha muller con futuro…
Grazas, Covid
Si, quen me concedestes a honra de premer nesta ligazón lestes ben. Grazas, Covid. Levas máis dun ano vivindo entre nós, pero eu creo que xa vai chegando o momento de dicir adeus. Naciches con Safaera: a ópera-reguetón que o portorriqueño Bad Bunny sacou á luz poucos días antes daquel primeiro…
Samuel, dun tempo a esta parte
O tempo parou en seco hai xa tres meses no chan da avenida Bos Aires. Un descoñecido Samuel Luiz abandonaba para sempre o anonimato pola peor das razóns. Nin el nin ninguén puido imaxinar xamais que a súa cara abriría ao día seguinte os telexornais e as seccións de sucesos…
