Mara Mahía
O pan dos mortos
Mírome no espello. Estame saíndo o bigote do meu pai. Hoxe pésanme os ombreiros. Ando encurvada, coma se cargase o signo da eñe nas costas. Normalmente, a solución a este peso é nadar. Facer longos, 1, 5, 16, 34 e 42, ata que as bágoas e o ditoso copete da…
O sol de Hamelín
Cara ao sol non se pode distinguir o inimigo. Por iso, o mal tempo alégrame. Se chove sorrío. Onte nevou un intre e estiven de bo humor. Pero este sol de hoxe inquiétame, dáme medo. Desde hai unhas semanas, desconfío do bo tempo. Lin nalgún lugar que os crimes máis…
Hitler e o papel hixiénico
A culpa de todo téñena os alemáns. Esa parece ser a opinión maioritaria de certa comunidade de españois que reside en Berlín. «Este país soso e desabrío», como veño lendo ultimamente que se refiren a Alemaña nunha rede social. É a válvula de escape dun pequeno grupo de pseudoemigrantes snobs…
Odio, que odio?
Ás veces non entendo nada. Desde fai unha década, escoito Deutschlandfunk cada mañá. É a radio chula de Alemaña, a que aínda pon jazz e na que falan Hochdeutsch (alemán estándar). Ás veces doume conta que entendo moito. Hai anos só descifraba o informe de tráfico: Postdam 10 Km stau,…
