Categoría: O bosque dos cromosomas
Consuelo de Chiqué…
…ou como cambia o mundo cando unha muller marabillosa se asoma a unha ventá. Vai frío e chove pola noite ...
O pequeno petrucio e a naiciña nena
Quizais só porque «había unha inmensa primavera no corazón», como escribiu o poeta Claudio Rodríguez Fer, puideron imaxinar os facedores ...
Historia universal da pobre Clementina
Canta a curuxa fóra e o frío asubía, entra polas regandixas da casoupa, por entre as goteiras das lousas, polas ...
A casa da culpa
Segundo Aristóteles, Tales de Mileto pensaba que a alma era capaz de producir movemento, xa que afirmou que a pedra ...
Os ollos da miña nai
O poeta uruguaio, de orixe polonesa, Mauricio Rosencof resistiu trece anos o cativerio ao que foi sometido nun calabozo subterráneo ...
Costureiriña bonita
Chámome Amparo e teño 7 anos. Hoxe é o día de Reis do ano 1946. Está a miña irmanciña pequena ...
Un corazón sotocampá
TOQUE DE PARTO Estamos nunha clara mañá de abril de 1951, cando no pequeno lugar de Cereixa tocan as campás ...
Don Esteban no burato dos mouros
Para lermos a paisaxe cómpre aprender un alfabeto emocional que non se ensina nas escolas: signos complexos producidos pola memoria ...
Celebración da vida
Existe en Galilea un lago coa forma dunha arpa primitiva. Á súa beira de auga doce preparaban as redes os ...
Amada sombra guímara
Arredor dos sete anos, a nena estraña marchaba á fonte á procura do frescor dos chopos para escribir en soidade. ...
-
Victor Moscoso, o creador da iconografía psicodélica
O rock psicodélico californiano tivo elementos galegos, e concretamente das Mariñas coruñeses. O fundador de Grateful Dead, Jerry García, era ...
-
O maior progreso tecnolóxico segue a beneficiar aos ‘aristoi’ de sempre
A obra «Como não ser, tranquilamente, human@s. Técnica e Política da Antiguidade à Era Neoliberal», de Rebeca Baceiredo, licenciada en Ciencias da Comunicación e doutorada en Filosofía, ten esta última como área central de coñecemento na elaboración e interpretación do texto.
-
Outra vez o Bribón
Juan Carlos de Borbón apareceu en Sanxenxo tras case dous anos de autodestierro en Abu Dabi tal e como é. Tan campechano. Con pantalón de pinzas, camisa branca e chaleco casual, gorra contra o sol desas que quedan igual de ben e mal aos eméritos navegantes e aos raperos noveis, e andares máis inseguros que rexios.