Autor: Diego Giráldez
O meu sangue
Un disparo ridículo É curioso, normalmente o tempo recorta o tamaño dos recordos e fainos menos impresionantes na súa ledicia ...
O Templete de Antonio Palacios. A obra que Madrid non quixo
A obra que o arquitecto Antonio Palacios (O Porriño, 1874 – El Plantío, 1945) deseñou como entrada ao Metro da ...
Que importa un volcán
O día que tiven a oportunidade de subir ao cumio do Monte Vesubio, preferín quedar a medio camiño, sentado nunha ...
A aristocracia dos likes
«Un café con leche y un croissant, por favor», pediu Súperlópez na billeteira do Metro. Cando Jan recibiu o ...
Aquí dentro
Teño o xardín ocupado por plantas que gabean. Lamento que é o único que realmente me preocupe. Practicamente non saio ...
Os bicos e a epidemia
Ademais das mortes, o máis triste que deixa o coronavirus é a frase do subsecretario de Prevención e Promoción de ...
Existir
Cando menos o esperas, existe un lugar. Aparece por sorpresa. Ás veces é o mesmo no que vivimos. No lugar ...
Con todos os respectos
Unha vez tiven un amigo franquista que pendurou un póster de Pancho Céspedes no seu cuarto. Rodri, de Rodrigo, era ...
Tantos puntos de luz
Un tramo escuro merece un punto de luz. Calquera corporación municipal é consciente. Aquí os puntos de luz úsanse para ...
A empanada
O sábado aquel, cara ao final da tarde, recibía a mensaxe dun amigo suxerindo ir comer ao monte Aloia ao ...
-
Victor Moscoso, o creador da iconografía psicodélica
O rock psicodélico californiano tivo elementos galegos, e concretamente das Mariñas coruñeses. O fundador de Grateful Dead, Jerry García, era ...
-
O maior progreso tecnolóxico segue a beneficiar aos ‘aristoi’ de sempre
A obra «Como não ser, tranquilamente, human@s. Técnica e Política da Antiguidade à Era Neoliberal», de Rebeca Baceiredo, licenciada en Ciencias da Comunicación e doutorada en Filosofía, ten esta última como área central de coñecemento na elaboración e interpretación do texto.
-
Outra vez o Bribón
Juan Carlos de Borbón apareceu en Sanxenxo tras case dous anos de autodestierro en Abu Dabi tal e como é. Tan campechano. Con pantalón de pinzas, camisa branca e chaleco casual, gorra contra o sol desas que quedan igual de ben e mal aos eméritos navegantes e aos raperos noveis, e andares máis inseguros que rexios.