A tribo
«Enough is enough». «Trop, c’est trop». Abonda xa!
Vivimos un período de emerxencia, consecuencia do sistema de depredación. O quecemento global vai da man dun quecemento social. Nin os pobos de Europa, nin do mundo, estaban anestesiados, malia a sobredose estupefaciente.
O medo ás novas xeracións
Coido que a xente que ten medo a medrar nivel superlativo intenta evitar facelo co pensamento máxico de que as novas xeracións somos iso, novas. Mellor dito: demasiado novas. Se nós somos pequenas a perpetuidade, eles nunca serán vellos.
Unha didáctica para un outro ensino
A historia interesa cada vez menos e o diálogo pasado-presente, idem. Porén, a lingua é ubicua e, por iso, non sobra coñecela no seu uso amplo e variado.
Buscavidas
Son nai dun fillo nacido do amor en parella e dun fillo nacido do amor soa, dun fillo da ciencia. No segundo, tiven que enfrontarme a ese proceso (ou odisea ou calvario ou «peregrinatio ad loca» «clinica») pasando por moitas das peaxes.
A fermosura da engurra
Foron moitas horas derramadas, de pé, pasando calor e queimándome ás veces, para erradicar as engurras de sabas, camisas, pantalóns, toallas e até panos de cociña. Cantas horas? Demasiadas.
Devólveme a miña adolescencia, era miña antes
Que o noso 18 aniversario sexa a fronteira entre que sexa socialmente aceptable ou non ter a homes moito maiores salivando ante a posibilidade de ter acceso aos nosos corpos paréceme algo ao que darlle unha volta. Ou dúas.
Non perder a esperanza
Cando penso nela, vénseme inevitablemente un triste xogo de palabras. Penso en perder a Esperanza, como se perdeu ela, coma unha idea palpable, como unha dor moi concreta. Coma un sopapo da realidade impoñéndose sobre o que desexarías que non acontecese.
A xeración Mr. Wonderful (ou como morrer poñendo en práctica a cultura do esforzo)
De cando en vez, sáltame unha «story». Dá igual de quen, porque podería ser de calquera. «Nada se consegue sen esforzo». «Que non che digan que non podes». «Persegue os teus soños». «Eu comecei desde abaixo e mírame». «Non te conformes». «Aspira sempre a máis».
Vulnerábeis
Cualificar de «vulnerábel» quen é directamente pobre, ou se acha nunha situación de miseria ou, simplesmente, non ten traballo remunerado porque non o hai, ou foi despedida, ou está infrapagada ou debe combinar varias dedicacións laborais para sobreviver... é eufemismo inadmisíbel.
Desviación de poder, desidia, desleixo, ineptitude…
Se algunha vez alguén vos pide que expliquedes como funciona Galicia, recoméndovos contarlles esta historia que atopei en Praza.gal e que hoxe quero compartir con vós nun exercicio de «edición ampliada e comentada», algo que supoño que non lle parecerá mal ao autor, David Reinero, tipo serio e formal onde…
