Varias iniciativas propoñen declarar fillo adoptivo da cidade ao cirurxián e político falecido o pasado día 17 e darlle o seu nome a unha rúa e á oficina de coordinación de transplantes que dirixiu no hospital coruñés.

A Coruña.- Varios colectivos e institucións civís e profesionais dos ámbitos sanitario, intelectual e político de Galicia puxeron en marcha iniciativas para reclamar á Xunta e ao Concello da Coruña que homenaxeen a figura de José García Buitrón, cirurxián e político falecido o pasado 17 de setembro en Madrid.

Buitrón, recoñecido como unha relevante figura humanística, formou parte dos equipos que puxeron en marcha os primeiros programas de transplante de órganos en Galicia. Nacera en Toreno (León), aínda que desenvolveu a súa carreira profesional no Complexo Hospitalario Universitario da Coruña (CHUAC), onde chegou a principios dos anos setenta.

Antifascista activo e loitador antifranquista, defensor da sanidade pública, amante dos animais e da natureza, ateo empedernido pero firme crente na solidariedade, a igualdade e a xustiza social como patrón das relacións humanas e sociais, estaba dotado dunha personalidade ilustrada, encantadora, tenra e comprometida.

Foi fundador dos primeiros sindicatos médicos de persoal sanitario e de traballadores dos hospitais en Galicia, coordinou a oficina de transplantes do CHUAC e foi o seu xerente o 2007 e o 2009. Cando morreu, con 77 anos, aínda seguía exercendo a medicina e cooperando nos programas de transplantes de varios países, como Filipinas, tras facer o mesmo noutros como Cuba e Trinidad e Tobago.

Un colectivo de médicas, enfermeiros e persoal sanitario da comunidade, nucleado en torno ao hospital coruñés, vai solicitar á Real Academia de Medicina de Galicia que inste ao Concello da Coruña a dedicarlle unha rúa. Ademais, e a iniciativa do cirurxián Marcelino González Martín, desenvolveuse outra proposta consensuada cos xefes de transplantes do hospital para pedirlle á xerencia do centro e do Servizo Galego de Saúde (Sergas) que a oficina de coordinación de transplantes tamén leve a partir de agora o seu nome.

Como cirurxián, e aínda que nunca presumiu diso, Buitrón salvou miles de vidas. Desde o seu compromiso político tamén contribuíu á defensa dos valores e as causas nas que cría, militando en formacións de esquerda vinculadas tamén á defensa da identidade de Galicia: Unidade Galega, Esquerda Galega, o PSdeG e finalmente Podemos, partido polo que obtería en 2015 un escano no Senado e do que era coordinador local na Coruña e membro da súa executiva estatal.

Xunto ás iniciativas anteriores, os citados colectivos tamén iniciaron unha recollida de firmas para solicitar ao pleno do Concello da cidade, que preside a socialista Inés Rey, que lle declare fillo adoptivo da cidade. O texto da solicitude lembra a súa traxectoria vital e profesional e engade o seguinte: «Pepe García Buitrón foi unha persoa cálida e alegre, dunha vitalidade extraordinaria, exemplo de que é posible imaxinar un mundo máis xusto no que o progreso e os recursos estean ao servizo das persoas para construír unha sociedade mellor. Unha persoa xenerosa que tivo un gran impacto positivo na sociedade coruñesa pola súa vocación de transformación e a súa vontade de crear vidas mellores para todas as persoas».

Entre o preto dun centenar de quen asinou a petición figuran profesionais sanitarios e vinculados á xestión da sanidade pública, políticos, parados, intelectuais, escritores e xornalistas de toda Galicia. Entre os máis coñecidos figuran o escritor e xornalista Manuel Rivas, codirector de Luzes; a vicepresidenta terceira e ministra de Traballo e Economía Social, Yolanda Díaz; o exsecretario xeral de CCOO en Galicia, Jesús Díaz; o nefrólogo e exdiputado autonómico polo PSOE Francisco Cerviño; a concelleira de Podemos na Coruña, Isabel Faraldo, e o secretario xeral desa formación e deputado no Congreso, Antón Gómez Reino.

Cando chegou á Coruña nos setenta, García Buitrón instalouse nunha casa no barrio de Eirís, Villa Isabel, situada a poucos metros do hospital e na que aloxaba sen dubidalo, sempre cun sorriso, a todos os que lle pedían axuda, refuxio, consello ou compañía.Villa Isabel, ou Villa Pepe, como a chaman aínda algúns de quen tiveron a sorte de compartila con el, vai ser derrubada proximamente polo proxecto de ampliación do centro hospitalario.