En Marea desaparece e abre camiño a unha nova proposta da esquerda en Galicia

Case tres meses despois do trompazo nas eleccións autonómicas, as bases da agrupación decidiron iniciar os trámites para disolver o partido que se converteu en segunda forza política en 2016 con Podemos, EU e Anova, e que liderou a oposición ao PP.

Cinco anos despois péchase o capítulo para En Marea, a marca que conseguiu en 2016 unha alianza con Podemos, Esquerda Unida (EU) e Anova para as eleccións á Xunta de Galicia, onde logrou converterse en segunda forza política, igualando ao PSdeG-PSOE e liderando a oposición ao lonxevo PP de Feijóo. Os comicios do 12 xullo significaron a expulsión do seu grupo parlamentario, pero tamén a dos seus antigos socios. Un plenario da organización ratificou o «esgotamento» do movemento, aínda que de momento manterá unha mínima estrutura de organización para apoiar ás candidaturas municipais.

Fai catro anos En Marea conseguiu 14 deputados no Parlamento de Galicia. O malestar interno entre os partidos que conformaban a coalición provocou que en 2019 Podemos, EU e Anova abandonasen a marca por discrepancias co seu líder, Luís Villares, o que fora candidato ao Goberno galego. Desta maneira, o pacto desapareceu e como resultado conformáronse dous grupos na Cámara galega: o grupo Mixto, que quedou coa marca de En Marea e con cinco escanos e o Grupo Común da Esquerda, que ocupou os nove restantes. Nin un nin outro lograron mantelos.

[Puedes seguir leyendo este artículo en castellano aquí]

En febreiro e xa na precampaña electoral dunhas eleccións que foron canceladas pola pandemia, o portavoz parlamentario de En Marea anunciou a súa retirada da política, de maneira que Villares non repetiría como candidato para outros comicios. A súa intención no partido foi unir á esquerda galega segundo argumentou, algo que non conseguiu debido a que os partidos concorreron por separado. «Estamos a asistir a un combate de cadeiras de brazos», alegou no seu momento. Declarara na súa carta de despedida que non atopou a razón para non construír un «gran acordo» na esquerda galega e ofrecer unha «alternativa progresista» para facer fronte ao arraigado PP. «Non entendo por que nos temos que enfrontar nas eleccións as Mareas, o Bloque, Anova, Podemos e mesmo o PSOE», sentenciara. E así foi.

O futuro de En Marea abriuse en dous camiños no principio do ano: desaparición da organización ou unha nova candidatura. Non se presentou ás eleccións que ían celebrarse en abril, pero sorprendeu apoiando a convocatoria electoral de verán, debido a que tiña potestade para iso ao quedarse coa marca e cos deputados. De feito, polo mesmo tamén puido servirse da cobertura informativa dos medios autonómicos. En Marea concorreu ás máis atípicas eleccións galegas baixo Marea Galeguista e con Pancho Casal á fronte do proxecto. Finalmente, a nova fórmula non resultou efectiva.

En total obtiveron 2.883 votos, 271.418 foran os de 2016. O golpe tamén o levou o Grupo Común da Esquerda -concorría como Galicia en Común- que tivo que abandonar o hemiciclo, deixando os seus 14 asentos ao BNG. A fragmentación política da esquerda xa auguraba nos estudos demoscópicos unha caída ata seis deputados, pero o panorama debuxouse aínda peor para os integrantes da formación de Antón Gómez Reino, que non se esperaban tal fracaso. Agora, a cámara galega pasa de cinco grupos a tres, que dista do multipartidismo da lexislatura anterior.

Pancho Casal explica a Público que o espírito dos inicios do proxecto «esgotouse» entrando en apertos con «estratexias concretas e conflitos absurdos de entidade menor» e por «conflitos de protagonismo». Ademais, Casal tamén fai referencia ás orixes do movemento das mareas que terminou por arrastrar e expulsar da Cámara aos seus antigos socios de Galicia en Común. «Pensaron que ían quedar vacinados pola irresponsabilidade que houbo», sostén. Ao partido, segundo Casal, pillouno «sen experiencia e sen poder xestionar todo o capital político». Con todo, o que se presentou como candidato á Xunta cre que existe un espazo político para outro proxecto porque mantén que o BNG e o PSOE «non son suficientes para cambiar a política en Galicia». E ademais, insiste en que a formación de Ana Pontón non son votos «consolidados», e de crer que o son, cometería o mesmo «erro» que cometeron eles fai catro anos.

Verónica Hermida, vogal do Consello Cidadán de Podemos Galicia, agrega que a ruptura con En Marea e o ruído dos medios de comunicación é un dos elementos máis «determinantes» para explicar os malos resultados de xullo. Sostén que a disolución xa se anticipou tempo atrás no momento no que as organizacións que lle «deron vida» estiveron «obrigadas» a deixar o proxecto. Mentres tanto e debido aos resultados electorais de Podemos en varias autonomías, a organización está a sufrir un «repregamento sistemático», pero considera que por iso mesmo ten que responder a este cambio de ciclo e reafirmarse como unha «forza política indispensable».


Este artigo publicouse orixinariamente en castelán en Público como parte dun acordo de colaboración con este periódico. Aquí podes atopar máis artigos de Público en Luzes.
cool good eh love2 cute confused notgood numb disgusting fail