O título refire conceptualmente o que hoxe é a miña biblioteca, que bebe das augas deste mar que lambe ou sacode as nosas costas. Atlántica tamén pola inmensidade, pola variedade de entradas e rexistros, mais tamén pola fluidez propia do océano, con masas de auga que mudan de cor, de intensidade, de temperatura e salinidade, nunha danza infinita, de xeito que partículas que hoxe están aquí, que liberamos por accidente ou como botellas de náufrago, tardaran máis ou menos tempo, se cadra décadas, mais chegarán ás costas de Maine ou do Río da Prata, de Walvis Bay, ou co tempo mudarán ao Pacífico para visitar Guam, ou xa na banda do Índico, varar nas Mascarenhas, ou na costa Malabar, ou se cadra aínda no esteiro do Río das Perlas, alá na China.

Unha biblioteca en permanente formación e muda, coas distintas vagas que traían, e felizmente aínda traen, voces e relatos de distintos continentes, entendidos xa non exclusivamente como accidentes xeográficos, senón como sistemas literarios diferenciados, para sedimentar aquí, na casa do avó Xavier, que son eu, entrado na idade da xubilación, que outros din reforma.

De toda esa avenida de títulos, de autores, de tendencias, irei falando devagar nas páxinas de Luzes. O obxectivo non é outro que transmitir ao meu neto, que agora só ten catro anos, un cento de libros (ou se cadra mellor de autores), que conto con lle deixar de herdanza. Eu, quero darlle este pulo inicial á súa biblioteca persoal, para que el vaia argallando a súa propia, guiado polo instinto e polas modas, por outras lecturas ou por recomendacións de amigos e de xente na que teña confianza. Sei que el, Leo, vai ler como e o que lle pete, que de seguro empregará medios sofisticados e aplicacións hoxe inauditas no ordenador encartable (tal vez cuántico), para acceder así aos contidos que máis lle reinen en cada momento da súa vida. Eu, se cadra de xeito un tanto inxenuo, coido en pensar que podo axudalo coa cesión destes cen libros/autores que, dalgún xeito, forman parte da miña formación sentimental, mais que, ao tempo, constitúen un compendio dos valores e preocupacións filosóficas propias do sistema económico e político no que estamos inseridos.

Terá que aprender ao seu ritmo e, usando das ferramentas propias, decidir que lle convence do sistema e que lle abomina e, por tanto, quixera mudar. Terá as súas ideas e non as miñas. Eu só pretendo darlle un aperçu do mundo a través dunhas referencias da literatura universal.

O mundo vai cambiar, certamente: nos avances tecnolóxicos, nas comunicacións e na medicina, na mobilidade e na información, mais tamén vai sufrir voltas e reviravoltas sociais e políticas que terán a súa explicación na natureza humana. É aí, na comprensión das paixóns que moven o comportamento humano, onde esta centuria de libros poden axudalo no futuro. Entender as diferenzas entre ambición e cobiza, entre namoramento e amor, entre carraxe e ira cega, comprender a hipocrisía, a arte da simulación, gozar da natureza nos seus diferentes hábitats e manifestacións, atesourar coñecementos que un día (se cadra cada día) sexan útiles para a aventura de seguir vivindo, reflexionar verbo da natureza humana, as grandezas e miserias que ela ten, estimar os cambios sociais, case sempre cíclicos, mais case nunca idénticos, comprender a dinámica das relacións humanas, o valor da diversidade e a beizón da diferencia… E conseguilo lendo a Shakespeare ou a Ánxel Fole, a Jorge Luis Borges ou a Herman Melville, a Julio Cortázar ou a Susan Sontag, a Rosalía de Castro ou a Paul Auster, a Álvaro Cunqueiro ou a Banana Yoshimoto, por pór exemplos de parellas inauditas e de culturas diversas, cunha tendencia natural a considerar en pé de igualdade o sistema literario propio, pois, en principio, ninguén terá captado mellor a vida na sociedade galega como aqueles autores que teñan esa orixe, escriban eles na lingua que lles reine, que para iso son artistas.

Na seguinte entrega desta Biblioteca Atlántica, explicarei como fun construíndo a miña biblioteca, guiado por que intencións e aconteceres.