O auxe de Ayuso e Moreno Bonilla e a sombra de Feijóo complican os intentos do presidente da Xunta para construírse un pefil sólido no Partido Popular

A Coruña.- O triunfo do PP nas eleccións andaluzas tivo en Galicia un efecto paradoxal. Porque aínda que os resultados deixaron claro que o partido de Feijóo é capaz de ancorar unha maioría absoluta nunha comunidade que levaba décadas gobernada pola esquerda, a volatilidade do electorado pode facer que a comunidade de onde saíu o novo líder do partido se comporte á inversa que a de Moreno Bonilla.

Con Feijóo, que arrasou en Galicia con catro maiorías absolutas consecutivas, ese medo parecía inexistente. Pero a súa sombra é alongada, e aínda é unha incógnita se o seu sucesor será capaz de consolidar un perfil propio que lle permita asaltar con garantías a Xunta de aquí a dous anos -as próximas autonómicas están previstas para o 2024-.

Alfonso Rueda (Pontevedra,1968), goberna en Galicia coa maioría absoluta máis ampla que ten o PP nas comunidades onde esa formación ten o poder. Case un 48% dos votos, por encima de Díaz Ayuso en Madrid (44,7%) e de Moreno Bonilla en Andalucía, e a distancia sideral de López Miras en Murcia e de Fernández Mañueco en Castela e León, quen co 32% e o 31%, respectivamente, teñen que apoiarse en Vox.

Rueda dirixe o goberno autonómico do PP máis votado, pero a súa influencia, coñecemento e ascendencia no partido non se achega nin de lonxe á dos catro líderes anteriores. Sobre todo porque non foi el quen obtivo eses resultados -presentouse ás eleccións como número tres por Pontevedra-, e porque carece do carisma de Feijóo.

«Ollo, que o de Juan Espadas [candidato do PSOE en Andalucía] pode pasarlle aquí a Rueda», apunta un veterano militante do PP galego que traballou en varias campañas electorais. «Rueda é máis xestor que político, ao revés que Feijóo, e ten pouca base territorial porque leva máis de seis anos afastado da vida orgánica do partido. Facer política non é só presidir o Consello de la Xunta, ten que convencer ao partido de que é capaz de armar un proxecto de partido gañador», explica.

A rede clientelar que teceu o PP en Galicia durante os 25 anos de gobernos de Fraga e os trece anos de Feijóo parécese moito á que urdió o PSOE en Andalucía. E hai quen teme que pode vir abaixo se Rueda non é capaz de consolidar un liderado sólido.

O principal escollo para el é que a pesar de que leva trece anos de conselleiro e nove como vicepresidente da Xunta, ten un coñecemento cidadán que se antolla moi escaso, menos do 76%, por baixo do 78,6% da líder da oposición, a nacionalista Ana Pontón. E as súas primeiras actuacións tras tomar posesión o pasado 14 de maio non están a contribuír a mellorar a súa valoración nin a superar a imaxe de funcionario gris e en ocasións antipático da que peca.

Vallan tres exemplos. Diante do colapso da sanidade pública que sofre a comunidade tras trece anos de recortes, e en previsión de que a situación se agrave este verán polo aumento de poboación nas zonas costeiras e as vacacións dos sanitarios, no canto de contratar médicos substitutos para atención primaria, o que fixo Rueda foi ofrecer aos que quedan un plus de 10.000 euros para que atendan a máis pacientes.

Cando os facultativos, a oposición, os sindicatos e as asociacións defensa da sanidade pública obxectaron que esa non era a solución, e que facelo poñía aínda máis en risco a calidade asistencial, Rueda respondeu nunha entrevista que o problema da falta de persoal é que os médicos non queren aceptar os soldos de «65.000 euros máis gardas» que a Xunta lles ofrece. Os galenos de atención primaria, que levan anos denunciando que están desbordados e que padecen unha enorme precariedade, moitos con contratos por días e con nulas perspectivas de estabilidade, respondéronlle que as nomeas da maioría non alcanzan nin as tres cuartas partes desa cantidade.

Rueda tamén mostrou unha insólita inexperiencia cando a principios deste mes de xuño criticou que o Goberno se negase a transferir a Galicia as competencias sobre o dominio público hidráulico do litoral da comunidade, e tentou vendelo como un agravio con respecto a Canarias, Baleares e Andalucía, que xa as asumiron.

O certo é que o que o Goberno lle ten dito á Xunta é que Galicia debe reformar antes o seu Estatuto, como xa fixeron esas comunidades, para que contemple esas competencias e poida legalmente transferirllas. Acto seguido, PSOE e BNG lembraron a Rueda o tempo perdido, porque durante os trece anos de Feijóo el ocupou a vicepresidencia responsable de reclamar transferencias do Estado e en todo ese tempo non obtivo nin unha máis.

Os tropezos do novo presidente suman e seguen e poñen en dúbida que poida construírse fronte ao electorado con esa imaxe amable de «presidente de todos» que precisa un líder gañador. Terceiro exemplo: Rueda ten menosprezado á Confederación Intersindical Galega (CIG), o maior sindicato da comunidade en delegados e afiliados, ao non convidar a esa central á reunión que mantivo hai uns días cos líderes de UXT e CCOO. «Ten que abandonar a política de apartheid coa CIG», critica o líder da central, Paulo Carril. Por certo que a CIG é maioritaria tamén entre o funcionariado da Xunta que Rueda preside.

O novo presidente da Xunta xoga en boa parte o seu futuro nas municipais da próxima primaveira. Salvo en Ourense, onde apoia a Gonzalo Pérez Jácome, o PP non goberna en ningunha gran cidade -a vila máis grande con alcalde popular é Arteixo, 33.000 habitantes-, e só unha Deputación Provincial, a de Ourense, en mans de José Manuel Baltar. Se non mellora esas ratios, o liderado de Rueda pode cambalear.