A Coruña.- Que delirante mecanismo de pensamento pode levar a unha cuadrilla de rapaces a metamorfosearse en segundos nunha manda de lobos? Canta ira hai que acumular na alma para odiar repentinamente a un semellante, convir a súa morte co resto do rabaño sen mediar palabra e executalo acto seguido, sen piedade e seguindo cegamente ao grupo cos dentes?
Cinco amigos e coñecidos dos cinco presuntos asasinos de Samuel Luiz, testemuñas presenciais do que ocorreu na madrugada do 3 de xullo de 2021 xunto á praia de Riazor na Coruña, compareceron este luns diante do tribunal que os xulga na Audiencia Provincial da cidade.
As súas versións dos feitos foron contraditorias, repletas de esquecementos e apelacións ás súas lagoas de memoria polo tempo transcorrido, e por momentos titubeantes, aínda que sempre arrimadas ás de cada un dos acusados con quen mantiñan amizade e, por tanto, aos respectivos relatos exculpatorios que as defensas pretende construír fronte ao xurado.
La No seu conxunto, con todo, e a falta do resto de probas, testemuños e ditames periciais que os referenden ou contradigan, as súas historias non permiten armar unha narrativa lóxica, completa e veraz do que sucedeu. Tampouco sobre quen e en que grao e forma participaron no linchamento, nin moito menos sobre como se xerou en segundos esa marea de rabia individual derivada a violencia colectiva que acabou coa vida de Samuel.
Alcol e drogas
A estratexia de varios dos avogados defensores pasa por subliñar que os seus clientes actuaron baixo a influencia do alcol e as drogas, quizá coa esperanza de que o tribunal valore que esa circunstancia lles impedía coñecer con certeza a gravidade do que estaban a facer. Iso permitiríalles acollerse ao precepto do Código penal que exime de responsabilidade criminal a quen cometa delitos en estado de intoxicación plena por alcol, estupefacientes e substancias similares.
Segundo se desprendese das descricións que fixeron as testemuñas que declararon este luns, unidas ás dos dous acusados que o fixeron o pasado xoves —Alejandro Míguez e Catherine Silva, os únicos que non están en prisión provisional—, a cuadrilla empezaría a beber a media tarde nunha pista de fútbol da cidade antes de trasladarse ao pub Andén, no paseo marítimo de Riazor, ao redor das nove da noite.
Era a primeira noite en que podían saír despois do confinamento, e alí reservaran unha sala privada, con bebidas incluídas a razón dunha botella de whisky por cada dúas persoas
Era a primeira noite en que podían saír despois do confinamento, e alí reservaran unha sala privada, con bebidas incluídas a razón dunha botella de whisky por cada dúas persoas, que algúns terían mesturado con bebidas enerxéticas como Red Bull. Tamén consumiron cocaína, o que os levaría a case todos a un estado de embriaguez e excitación que, no caso de Diego Montaña, levouno a unha actitude extremadamente agresiva. Esta agravouse aínda máis tras unha discusión con Catherine, por entón a súa noiva, pouco antes de abandonar o local e cruzarse con Samuel.
Parece certo que varios dos acusados tomaron alcol, taurina e cocaína, e en cantidades pouco recomendables, pero de aí a que a mestura baste por se soa para transformar en lobos aos acusados e a converter a súa groseira noite de esmorga nun aquelarre atroz contra outro ser humano, dista un gran treito probatorio.
De feito, a fiscal do caso insiste cada día en insinuar que a cuadrilla xa tiña características de manda antes da cacería de Samuel. Nos catro días que leva ata o de agora a vista oral, mostrou en media ducia de ocasións unha fotografía dos membros do grupo en actitude agresiva, portando unha catana, obxectos contundentes e pasamontañas. A imaxe foi tomada poucos días antes dos feitos.
Un videoclip para unha canción de rap
Os acusados negan que a violencia aniñase xa no grupo, e xustifícanse en que se tratou dunha inocente escenificación para o videoclip dunha canción de rap con estética pandilleira que un deles quería gravar. Trátase dun dos dous mozos implicados que eran menores de idade aquela madrugada do 3 de xullo de 2021, e que en abril de 2022 foron condenados a tres anos e medio de reclusión nun centro de internamento tras alcanzar un pacto coa Fiscalía.
Naquela foto intúeselles orgullosos e unidos, e non parece desaventurado razoar que entre as testemuñas que declararon este luns e os presuntos asasinos de quen din ser ou ser amigos antes da morte de Samuel, aínda existen costuras que esta non esfiañaría do todo.
O primeiro en testificar foi un amigo da infancia de Alejandro Míguez, a quen situou á marxe da agresión para responsabilizar a Diego Montaña, quen a iniciaría; a Alejandro Freire, Yumba, quen sería o primeiro en secundala; e a Kaio Amaral Silva, a quen vería agresivo e en disposición de patear a Samuel aínda que sen aclarar se realmente lle viu facelo.
A segunda testemuña, que se dixo amigo de Kaio Amaral e de Catherine Silva porque ao resto, explicou, só os coñecía de vista, sinalou que non lles viu participar na malleira, e que non escoitara os insultos homófobos que outras testemuñas atribúen a Diego e Catherine.
Testemuño exculpatorio
A terceira foi a exmoza de Kaio Amaral, quen coñecía a todos os acusados e quen confirmou que ela e o seu mozo non estiveran no pub, que Kaio non só non tocou a Samuel senón que tratou de axudalo, que Catherine tamén tratou de parar a Diego e non de evitar que a amiga da vítima que o auxiliaba puidese facelo. Tampouco oíu que ninguén pronunciase a palabra maricón, e que non lembra ver pola zona a Alejandro Míguez.
Tras a non comparecencia da cuarta testemuña do día, que motivou que a xuíza lle impuxese 600 euros de multa e instase a citalo de novo para o xoves, e a abrir contra o un procedemento por obstrución á xustiza se se volvese a negar a acudir á Audiencia, declararon os dous últimos interrogados: un mozo que era menor cando sucederon os feitos, e outro rapaz, coñecido de toda a cuadrilla, quen si escoitou os insultos e quen si asegurou que Míguez lle dixera que tivera un altercado cun dos dous cidadáns senegaleses que trataron de protexer a Samuel. O seu testemuño foi quizá o máis estruturado, aínda que o expuxo con dificultades e en ocasións atafegado pola presión de varios dos avogados defensores.
Os letrados da defensa insisten na súa estratexia de intentar tombar a tese de que se tratou dun crime homófobo
Nese sentido, varios destes insistiron na súa estratexia de tombar a tese de que se tratou dun crime homófobo. Así, interrogaron a varias testemuñas sobre se eles podían deducir da vestimenta, a voz e os xestos de Samuel se era ou non era heterosexual. Mesmo deixaron caer que os seus defendidos teñen amigos gais e transexuais, e mesmo preguntaron a un dos declarantes se coñecía que si o é outra das persoas que van prestar testemuño no xuízo, unha cuestión que a xuíza que dirixe o proceso declarou impertinente.
Cando un se pregunta como é posible que existisen tantos lobos á espreita nas almas dun grupo de mozos que acaban apenas de estrear as súas vidas, quizá a explicación estea precisamente aí. Nos discursos de odio, que se apoderan delas aos poucos normalizando impertinencias, inocentes en aparencia pero tapadeira en realidade de pensamentos tan delirantes como perigosos. Como que a homosexualidade se pode deducir da roupa ou do ton de voz dunha vítima de asasinato, ou que resulta relevante desvelar nun xuízo, con nome e apelidos, a condición sexual dunha testemuña. Iso é o que acaba por embriagar de ira ás mandas, non o whisky nin a cocaína nin o Red Bull.