Unha campaña disparatada

Este artigo tamén está dispoñible en: Castelán

Se houbese un concurso televisivo para premiar á campaña máis disparatada para o 28 de abril, a competición estaría moi rifada. Os principais favoritos ao gran premio serían os tres partidos da dereita e en especial, o PP e Ciudadanos, desesperados porque non conseguen impoñer o marco da campaña e ven as enquisas cada día mais costa arriba. A última, a do CIS do bruxo Tezanos.

Os nervios desatáronse no PP e Pablo Casado entrou en pánico. En 4 días cualificou de «decretos abertzales» as medidas sociais aprobadas polo goberno na precampaña, incluídos os permisos de paternidade; colocou de futuros ministros a Otegui, Torra ou Puigdemont e culminou esta deriva cunha desas frases que lle perseguirán moito tempo: «Sánchez prefire as mans manchadas de sangue que as mans brancas».

Semellante cantidade de barbaridades e disparates xuntos desacreditan a calquera. Cando esaxeras sen medida, perdes toda eficacia. Ninguén se cre xa o que di o líder do PP que non consegue frear a sangría cara a Vox, seguramente porque desde o primeiro día dixo aos seus votantes que era o mesmo votar ao PP que aos de Abascal.

A campaña do PP xa viña por mal camiño cos disparates de Suarez Illana ou a política de fichaxes mediáticas descontroladas. Os dirixentes do PP de toda a vida lévanse as mans á cabeza. Supoño que Rajoy prefire non mirar e só dará un par de mitins con Ana Pastor por Pontevedra.

Por si faltaba algo, Casado meteuse nun charco inmenso ao anunciar que se goberna recortará o salario mínimo de 900 a 850 euros o ano que vén. Sería a primeira vez na historia. Visto o rebumbio, intentou arranxalo, pero xa era tarde. E a súa candidata en Madrid lanzou unha insólita proposta, con acento integrista, para que os non nados dean dereito a axudas e prazas de gardaría sen ter previsto sequera que pasaría se o neno non chega a nacer. «Non o pensara» dixo ante o atónito auditorio. O nivel da política española está caendo en barrena.

O do PP é de traca, pero Ciudadanos non lle vai a zaga. Albert Rivera desorientouse na moción de censura de fai un ano e aínda non se volveu atopar. A súa obsesión tamén por non perder máis votos cara a Vox levoulle a entrar no goberno andaluz elixido cos votos de Vox e á foto da praza de Colón, cuxa sombra acompáñalle cada día. Renunciou ao voto de centro e encima ninguén se cre as súas promesas de que non pactará con Sánchez. Está atrapado e a súa política de fichaxes, eficaz en varios dos casos quedou eclipsada polo pucheirazo de Castela e León e as dúbidas que xera o seu número 2, Marcos de Quinto; un executivo do marketing, especialista en meterse en leas e en defender EREs tan impopulares como o de Coca-Cola.

O de Vox é xa un disparate en si mesmo, pero aí segue Abascal colocando pementos vermellos e amarelos en casa de Bertín e apelando a esa extrema dereita que permanecía acovardada no PP e á que pode sumarse moito voto descontento co sistema e de medo ao futuro.

Así as cousas, nas filas da dereita, alén, a volta de Pablo Iglesias non ha ter de momento efectos milagrosos nas enquisas, pero polo menos permitiu a Podemos centrar a súa campaña na denuncia das cloacas, os poderosos e os bancos. Os seus ataques aos medios de comunicación, plenamente xustificados nalgúns casos, perden forza cando á vez o líder pásase mañá, tarde e noite en todas as teles e radios do país. Silenciado non está, nin agora nin o estivo nunca, por certo.

Podemos ten moi difícil recuperarse dos meses de guerra civil que sufriu. O mesmo pasa coas mareas que acabaron desquiciando aos seus seguidores. Hai tal caos que nin as casas de enquisas saben como repartir o seu minguante voto.

Con este panorama, o que vai sobre rodas, de momento é o PSOE. Todos parecen traballar para el. Facendo moi pouca campaña, remoloneando de forma vergoñenta cos debates e pasando no bico dos pés sobre todos os temas, salvo nos chamamentos a parar á ultradereita, autentico leitmotiv dos socialistas para o 28 de abril.

E mentres tanto, en campaña non se fala de case nada, máis aló dos disparates que nos ocupan todos os días. Do futuro xa nos ocuparemos outro día.

 

Este artigo tamén está dispoñible en: Castelán

cool good eh love2 cute confused notgood numb disgusting fail