Nunca unha enfermidade tivera o impacto en medios, económico e social que estamos vivindo coa pandemia polo novo coronavirus SARS-CoV-2. E iso que no último século houbo importantes epidemias víricas, como a sida nos 80, a gripe aviar nos 90 e o brote de ébola fai só 5 anos.
O número de casos e de falecidos por COVID-19 poden seguirse a tempo real. Aumentan día a día en todo o mundo. Ata cando? Todo apunta a que antes do verán remitiría, porque o sol reduce a viabilidade do virus, a calor diminúe as aglomeracións en espazos pechados e porque quedarán moitas menos persoas susceptibles de contaxio.
Ata entón, moitos infectarémonos, afortunadamente de forma asintomática, con poucos síntomas ou con maior gravidade, pero con recuperación completa. Unha vez superada a infección, é previsible que a inmunidade nos protexa en caso de nova exposición.
Distanciamento social: mobilidade e aglomeracións
A recomendación do distanciamento social persegue reducir o risco de contaxio e impedir que as infeccións ocorran de modo masivo. Isto é, que aínda que se produzan o fagan dun modo gradual. Fundamentalmente, para non colapsar os servizos de saúde.
Porque o realmente importante é que os pacientes que desenvolvan cadros graves poidan ser medicamente ben atendidos. Isto vese favorecido se os servizos de urxencias non quedan desbordados por un gran número de consultas nun curto espazo de tempo. O beneficio será maior canto menor sexa a interacción e maior o afastamento entre eses grupos.
As medidas encamiñadas a reducir a mobilidade e as aglomeracións son efectivas en atrasar a propagación da epidemia. Tomáronse na China e Italia, e agora en España.
Entre esas accións están o peche de escolas infantís, colexios e universidades en Madrid, Vitoria, Aragón e A Rioxa. É unha medida drástica, pero evita a aglomeración e convivencia estreita do alumnado, á vez que reduce a mobilidade dos pais e outros familiares ao transportalos ao centro educativo.
De igual modo, cancélanse os eventos que reúnen multitudes, como espectáculos, competicións deportivas e conferencias.
Para rematar, unha medida máis drástica refírese á redución ou suspensión dos transportes públicos, incluíndo metro, trens e avións.
Como regra xeral é convinte anular as reunións en espazos pechados con máis de 10 persoas. Hai que primar que se fagan en liña, en espazos abertos ou distribuíndo grupos pequenos en lugares distintos.
Anciáns, persoas inmunodeprimidas, xestantes e pacientes oncolóxicos
Malia que o coronavirus produce na maioría de infectados só un cadro catarral, que non dura máis dunha semana, hai varios grupos de poboación nos que pode derivar nunha pneumonía grave. Son os seguintes:
- Anciáns.
- Persoas con enfermidades crónicas, como diabetes, bronquite crónica, infarto de miocardio, cirroses, etc.
- Persoas enfermas de cancro.
- Pacientes que toman medicación inmunosupresora, como os transplantados, corticoides ou fármacos biolóxicos para a artrite reumatoide, psoríases, escleroses múltiple, enfermidade inflamatoria intestinal, etc.
- Mulleres xestantes.
As empresas deben dispensar de acudir ao lugar de traballo aos empregados en calquera deses grupos, para reducir o risco de contaxio e desenvolvemento de casos graves.
No posible, debe fomentarse o traballo a distancia. Esas persoas deben recluírse na casa, minimizando o risco de exposición e interacción con outros. Procurarán non ter visitas nin facelas fóra do seu domicilio.
O resto de persoas, se teñen síntomas catarrais, isto é, febre, tose, dor de cabeza, etc. procurará quedar na casa e non acudir ao traballo para non contaxiar a outros. Poden poñer máscaras si precisan saír ou estar con outros.
Se un traballador é diagnosticado de infección por SARS-CoV-2, debe quedar no seu domicilio. Informarase aos seus compañeiros máis inmediatos de traballo e recomendaráselles que se autocontrolen (febre e tose). Non é obrigado que fagan o test se permanecen asintomáticos.
E, como xa saben, todos debemos lavar moito (e ben) as mans.
, Facultad de Ciencias de la Salud & Centro Médico, UNIR – Universidad Internacional de La Rioja
Este artigo foi publicado orixinalmente en The Conversation. Lea o orixinal.