A Coruña.- A maquinaria de guerra electoral que permitiu ao Partido Popular de Galicia conquistar oito maiorías absolutas nos últimos 35 anos fundaméntase en boa medida na rede clientelar que os populares galegos teceron en torno ao ecosistema mediático galego.

Esa rede ideouna e coseuna nos anos noventa Manuel Fraga, exministro franquista de Información baixo cuxos mandatos na presidencia da Xunta, tras a transición democrática, popularizouse o termo de xornalista «sobrecolledor». Enténdase ben o chiste-concepto: «sobre-colledor». Que ben viría aquí un emoticono oxiplático, verdade? Para definir a aqueles xornalistas finiseculares tan deontolóxicamente promiscuos como faltos de cash. Algúns seguen aínda en activo nestes aviesos comicios dos temperáns anos 20 do século XXI. Canto dano fixeron as herdanzas dos 80!

A infrarred do populismo pepeiro de Fraga perfeccionouna para os millenials Alberto Núñez Feijóo, inflando de multimillonarias axudas aos principais empresarios propietarios de xornais do país, en plenos recortes sociais durante e tras a crise financeira. Tratábase de que axustasen a liña editorial dos seus diarios á construción desa imaxe política de fino xestor de provincias que finalmente lle levou desde Santiago a Xénova (13).

O camiño aberto polos seus antecesores aprovéitao agora Alfonso Rueda, quen nos seus apenas dous anos de mandato como presidente accidental transitou sen despeitearse nin avergoñarse pola mesma senda de xenerosos dispendios de diñeiro público en beneficio dos propietarios deses medios que crean e manipulan opinión, os que, a base de axudas públicas, teñen capacidade para abrir e conducir os debates políticos que interesan á sociedade galega.

45 millóns en 13 anos

Nos trece anos nos que Feijóo gobernou a comunidade entregou case 45 millóns de euros a é puñado de empresas xornalísticas. Especialmente a La Voz de Galicia, propiedade do empresario coruñés Santiago Rey, que levou máis de 15,8 millóns de euros nese período. Séguenlle Faro de Vigo, El Correo Gallego e La Opinión de A Coruña, da familia Moll (Prensa Ibérica); A Rexión de Ourense e Atlántico Diario, dos Outeiriño; O Progreso de Lugo e Diario de Pontevedra, da editora Branca García Montenegro; El Ideal Gallego, Diario de Ferrol e Diario de Arousa, do empresario do xogo José Collazo…

Claro que todos eses medios xa non teñen a influencia e o impacto do que gozaban hai anos. Así que os partidos da oposición entenderon que teñen que buscarse outras formas de facer chegar as súas mensaxes á cidadanía.

«Apostamos por outras canles alternativas, polos dixitais e polas redes sociais», aseguran fontes da dirección de campaña do PSdeG. Afirman que nos dous primeiros días de campaña lograron elevar en 1.500 o número de subscritores da conta de Twitter de José Ramón Gómez Besteiro, a base de vídeos enxeñosos incrustados en Tik Tok, Twitch, Twitter, Youtube…

«É moi complicado facer política cun sistema mediático conservador e politicamente cooptado. Ningún grupo mediático ten a capacidade de sobrevivir financeiramente sen subvencións, e iso xera relacións clientelares. Cando non é a Xunta, son os concellos e as deputacións socialistas», advirte Susana López Verde, directora de campaña de Podemos.

Invisibilización permanente

«Para partidos políticos como o noso, non só é a campaña, é o silenciamiento e a invisibilización permanente. Todo o traballo municipal ou o traballo con colectivos que facemos queda invisibilizado, e o que non se comunica non existe. Ao final, en Galicia pasamos de que nos ataquen constante a que nos tenten matar de inanición», engade.

Público tratou sen éxito de obter a opinión de Sumar Galicia. Tamén do Partido Popular, cuxa dirección de campaña obviou a oferta deste diario para expoñer a súa opinión sobre a acusación de levar anos manipulando a tele e a radio públicas de Galicia en favor do PP.

E, aínda así, o PP parece estar dos nervios. «Se alguén dubida que é verdade que lles estamos disputando a Presidencia da Xunta, só teñen que ver a Televisión de Galicia», dixo o pasado venres a candidata do BNG, Ana Pontón.

Os traballadores e traballadoras da tele pública galega levan máis de cinco anos denunciando a manipulación que a dirección dos medios de titularidade autonómica obrígalles a exercer para favorecer os intereses do Partido Popular.

Alfonso Rueda negouse a participar en calquera outro debate, xa sexa en medios públicos (TVE) ou privados aos que non financia ao nivel dos arriba citados (Cadena SER). Significativo. Ou non?