O silencio é un elemento imprevisible. Cando se busca ou se quere provocar rara vez se acada e, polo contrario, aparece no momento menos indicado. Pode ser unha quietude previa á sorpresa, boa ou mala, ou un indicador de vergonza allea, de escarnio público. É unha desas materias fluidas que escapan a control. O medo e a rutina, non por azar, están cheos de silencio, de ausencias de sons. O cine moitas veces provoca este mutismo, pero máis aínda se é vertixinoso e breve. Falamos disto coa actriz Cris Iglesias ao gallo da curtametraxe «16 de decembro» de Álvaro Gago, que ela mesma protagoniza. Tamén parolamos sobre os silencios e a cegueira social, o patriarcado, a violencia, o amor e as festas dos nosos pais ou iso que chaman ‘Galician Noir’.
