A Coruña.- A Samuel Luiz matárono porque un dos seus asasinos, o primeiro que lle pegou, pensou que era maricón. El e quen o secundou pouco despois agredírono a golpes, en manda, conscientes de que as patadas e puñadas que lle estaban propinando podían acabar coa súa vida. Perseguírono ao longo de case douscentos metros durante tres minutos de atroz linchamento, sen deixarlle ningunha opción de defensa, dificultando e impedindo que alguén puidese socorrelo, ata que o deixaron moribundo e ensangrentado sobre a beirarrúa. Sabían perfectamente o que facían, tiñan pleno coñecemento dos seus actos e da súa vontade de executalos.

A xuíza da Audiencia Provincial da Coruña, Elena Fernanda Pastor Novo, confirmou todos os razoamentos do xurado que o pasado 24 de novembro declarou culpables de asasinato a catro dos cinco acusados da morte do mozo na madrugada do 3 de xullo no paseo marítimo de Riazor: Diego Montaña, a quen condena a 24 anos de prisión e quen iniciou a agresión ao berro de «maricón de merda!»; Alejandro Freire (20 anos), o primeiro en secundala tentando estrangular a Samuel; Kaio Amaral Silva (20 anos), quen proseguiría o ataque con polo menos unha patada e quen ademais lle roubou o móbil; e Alejandro Míguez (10 anos), cómplice dos feitos porque, aínda que non o golpeou, acompañou o grupo en todo momento e obstaculizou a quen tentou axudar a Samuel, como os cidadáns senegaleses Ibrahima Diack e Magatte N’Diaye. A maxistrada tamén confirma a absolución da quinta implicada, Catherine Silva, en plena liberdade desde o mesmo día no que o xurado leu o seu veredicto.

A sentenza, de 139 páxinas, confirma que a agresión se iniciou porque Diego Montaña «tiña animadversión cara á homosexualidade» e que iso desencandeou a furibunda reacción contra Samuel secundada polos seus amigos, incluídos os dous mozos que eran menores de idade durante os feitos e que xa foron condenados. A Asociación pola Liberdade Afectiva e Sexual (ALAS) da Coruña, que exerceu a acusación popular durante o xuízo celebrado entre outubro e novembro do ano pasado –o máis longo con xurado que se celebrou ata o de agora en España– pediu «un tempo prudencial para facer unha lectura sosegada» do fallo. Os seus portavoces emitirán «unha opinión formada nos próximos días», tal e como confirmaron a Público a súa presidenta, Ana G. Fernández, e o seu avogado, Mario Pozzo-Citro. A defensa dos pais de Samuel, que exerce a avogada Esther Martínez, tampouco valorou o fallo. As dos condenados non o confirmaron, pero é previsible que o recorran.

«Interpretou que Samuel era homosexual»

A xuíza considera probado que Diego Montaña atacou a Samuel porque «polas palabras, xestos, forma de vestir, ton de voz e aparencia física, interpretou que Samuel era homosexual». Díxolle «deixa de gravar, a ver se te vou a matar, maricón» cando a vítima facía unha videochamada, e repetiu esas expresións, que a xuíza considera «desapiadadas e viles» cando falou posteriormente esa mesma noite co resto da manda: «Merecíao por maricón», soltou. «Quen lle mandaba ao maricón de merda meterse niso?». «Non quero que me confundan cun maricón de merda». «Non me gustan os maricóns, pero respéctoos».

«Ademais de verbalizar un absoluto, claro, diáfano e inequívoco rexeitamento e desprezo cara a Samuel Luiz en particular e cara a todo o colectivo homosexual en xeral, exteriorizou toda unha auténtica declaración de intencións, xa que estas expresións poden e deben valorarse como unha manifestación espontánea do alcance da súa verdadeira intención; como elemento indiciario de potente e singular valor acreditativo», di a xuíza na sentenza. «Todo iso permite concluír, co colexio de xurados, que a animadversión e desprezo do acusado cara á identidade sexual que atribuíu a Samuel foi o elemento transcendente que determinou a súa actuación, determinando que se actuou por unha razón discriminatoria por razón de orientación sexual».

A xuíza tamén desacredita a intención das defensas de que se suavizasen as penas aplicando aos acusados atenuante de intoxicación polo consumo de alcol e estupefacientes. Asegura que seguían mantendo intactas as súas facultades cognitivas e volitivas, porque tal e como se aprecia nas imaxes dos vídeos que rexistraron os feitos e segundo se desprende das declaracións das testemuñas presenciais que interactuaron con eles, todos se expresaban, camiñaban e conducían sen que se puidese apreciar que tiñan alteradas as súas capacidades intelectivas ata o punto de non saber o que facían.

Adicción ao alcol e a cocaína

No caso de Alejandro Freire, cuxa defensa alegou durante a vista oral que padecía unha adicción ao alcol e á cocaína e un trastorno de déficit de atención por hiperactividade, a xuíza considera «ventaxismo procesual» a presentación a posteriori do informe dun perito psiquiatra pago pola súa familia que o visitou dúas veces no cárcere, sen que puidese probar que o acusado seguía un tratamento nin achegar proba algunha para demostralo.

A sentenza tamén considera probado que foi un linchamento en grupo, no que a responsabilidade de cada un dos condenados se deriva do resultado final dos seus actos (é dicir, a morte de Samuel), desmontando a intención das defensas de que se descartase a súa culpabilidade atendendo a que os golpes que lle propinaron individualmente non puideron causala. A xuíza lembra que os informes dos peritos forenses que declararon no xuízo demostraron que a vítima faleceu pola acumulación de patadas e puñadas, unha tras outra, que resultaron en varias paradas cardiorrespiratorias. «A morte de Samuel Luiz Muñiz produciuse como consecuencia de golpes múltiples no contexto dunha agresión, nos que o dano máis intenso foi na rexión cranial. Devanditos traumatismos provocaron lesións, nas que pequenos vasos cerebrais sangran provocando unha hemorraxia subaracnoidea, intraventricular , edema e morte cerebral secundaria», di o fallo.

Finalmente, a maxistrada recolle indemnizacións para a familia de Samuel: 267.727,26 euros para o seu pai, Maxssoud Luiz, que, por mor dos feitos, sofre trastorno depresivo maior crónico moderado, motivo polo cal se atopa en situación de incapacidade laboral permanente, e mais a súa nai, que sofre trastorno depresivo maior crónico moderado. Ademais, decreta outra indemnización de 35.557,01 euros para a irmá de Samuel.