Mamá non me di que me quere antes de colgar. Mamá non me dá bicos, mamá non me dá apertas. Mamá non chora nos meus aniversarios. Non entende por que debería facerse amiga das mamás das miñas amigas. Mamá pon os ollos en branco cando lle digo que está guapa. Mamá pon os ollos máis en branco aínda cando lle digo que é a muller máis guapa, e mamá métese comigo.
Mamá dime «Vaite coller o frío». Mamá quere que vexa a súa película favorita con ela. Mamá ve a miña película favorita comigo. Mamá dime «Pásao ben!» cando quedo coas amigas. Mamá dime «Vai amodo!» cando collo o coche. Mamá cambia de tema cunha broma porque non quere discutir. Mamá espérame esperta cando saio do traballo, e cóntame historias sobre as miñas irmás e as miñas primas, e sobre Fisteus e A Coruña e Lugo, e cando chega a unha da mañá, mamá sempre di «Sempre me lías!». Cando chegan as tres da tarde no día no que aspiramos e fregamos, mamá dime, cun ton case conspiratorio, «E se imos por un kebab?». Dígolle a mamá se podo escribir algo sobre ela, e mamá dime: «Escribe o que queiras, pero que non sexa polo día da nai, que sexa un día calquera».
Cando lle preguntan que signo é, mamá di que Virgo, ascendente a Virgo, coa lúa en Cáncer. «Cáncer na lúa está na súa casa», di mamá. Mamá pon os ollos en branco cando ve as miñas camisas, mamá pon os ollos en branco cando ve as miñas tatuaxes. Mamá escoita a Dimitri Papanikas en Radio 3 na cociña e pregunta «De quen é esta canción?». Mamá ri a gargalladas co vídeo de Samuel sendo incapaz de concentrarse. «Non é capaz controlalo», di mamá. Mamá intenta traducir Everybody’s Talking de Harry Nilsson, porque lle encanta a canción aínda que nunca viu Cowboy de medianoite. Mamá xa non se lembra da letra, pero recoñece a palabra stone. «É pedra, non?», di mamá.
Mamá e algo máis que a miña mamá, mamá é a mamá doutro rapaz e mamá e filla doutra mamá. Mamá é irmá pequena e irmá maior, mamá é tía, e sobriña, e amiga. Mamá é unha persoa. Decátome de que mamá é tan persoa coma min no hospital, con Samuel na UCI, cando lle vexo olleiras por primeira vez. Mamá non é desas persoas ás que se lle notan as olleiras.
Desde que me decatei de que a miña nai era un ser humano máis aló de ser a miña nai, gústame moito cando me digan que me parezo a ela. Noto que cada vez nos parecemos máis. É un pouco por accidente e un pouco a propósito. Quero parecerme máis a mamá. Ela isto xa o sabe, e non sei se lle parece ben ou se o entende, pero é que canto máis me parezo a ela, máis preto a sinto. Se teño as mans de mamá, e a súa risa, e o mesmo ton de voz cando nos enfadamos, e o mesmo sentido do humor, e se outras persoas pensan nela cando están comigo, significa que ela sempre está un pouco comigo.
Na canción Goodbye Rocketship, Maya Hawke canta «Fago o que me dis como se fora idea miña». Cos anos, a nosa relación volveuse máis suave. Agora atopamos a frecuencia da outra con máis facilidade. Temos moitos menos silencios de radio. Non intentamos cambiarnos xa.
Mamá pon os ollos en branco. Mamá ri. Mamá é Virgo, ascendente a Virgo, coa lúa en Cáncer. Mamá é unha persoa, e creo que é unha persoa á que lle gusta estar comigo. E eu escríbolle isto un día calquera de xullo, que non é día da nai, porque fago o que me di como se fora idea miña.
