Santiago- As vítimas do accidente ferroviario de Angrois ocorrido en Compostela hai nove anos cren que o Estado español está a manipular o xuízo, aleccionando testemuñas e comprando declaracións de peritos que favorecen a súa estratexia.

Unha ducia de sobreviventes e de familiares de falecidos e feridos no accidente do Alvia na curva da Grandeira manifestáronse esta mañá na Cidade da Cultura compostelá. Alí se celebra a vista oral do proceso, no que só están acusado o maquinista do tren, Francisco Garzón, e o ex xefe de Seguridade do Administrador de Infraestruturas Ferroviarias (Adif) Andrés Cortabitarte.

Aínda que só hai dous acusados, son máis dun cento de avogados entre acusacións e defensas. Os seus coches enchen estes días o aparcamento da Cidade da Cultura. A Cidade da Cultura é un lugar desangelado e frío cando non ten xente, é dicir case sempre, aínda que esta mañá lucía un pouco máis grazas ao día asollado e xeado co que amenceu Santiago. Ás portas da sala, varios policías nacionais -chegaron catro furgóns- vixiaban ás vítimas, que recibiron aos avogados do Estado entre apupos e berros de «Que vergoña!».

«Trátannos coma se fósemos nós os culpables», lamenta unha muller que perdeu a un familiar no accidente. O Estado envía policías ao xuízo para vixiar ás vítimas, pero elas séntense agredidas polo Estado cando os seus avogados defenden ao responsable de Adif, unha empresa pública, e se ceban co maquinista, que conducía para Renfe, outra empresa pública.

A diferenza, cren, está no diñeiro. «Se a xustiza estima que a culpa é só do maquinista, e non de Adif por suprimir o sistema de freado automático que evitaría que un tren de alta velocidade circulase a 190 quilómetros por hora nunha curva limitada a 80, serán as aseguradoras de Renfe as que terá que asumir as indemnizacións, e non Adif», sostén outro afectado.

Ás vítimas dálles igual o diñeiro. Porque van recibilo si ou si, de Adif ou das aseguradoras, sexa quen sexa declarado culpable. Pero, o máis importante, aseguran: o diñeiro dálles igual porque non vai devolverlles as súas vidas nin as dos seus seres queridos, menos aínda aos afectados que faleceron nos nove anos que se demorou o proceso xudicial desde que ocorreu o sinistro.

«O único que queremos é que se saiba a verdade», asegura Jesús Domínguez, portavoz da plataforma que as agrupa. «E a estratexia do Estado consiste en evitalo», engade.

A defensa do responsable de Adif está a ser idéntica á dos avogados do Estado, que durante o xuízo someteron a interrogatorios durísimos aos peritos e testemuñas cuxa versión avalaba a das vítimas, e, ao contrario, regalaron preguntas fáciles e case exculpatorias a quen sustentaba a estratexia de Adif.

Unha testemuña, mesmo chegou a tratar de «ti» nunha das xornadas a un dos letrados que defenden á empresa que xestiona as infraestruturas ferroviarias, coma se xa o coñecese, o que fixo pensar a algúns dos presentes na sala que preparara previamente con el o seu testemuño.

Adif gastou ademais 13.250 euros de diñeiro público encargando a unha axencia unha simulación da vista oral, e mesmo acaba de licitar outros 71.300 euros a favor dun consultor, Antonio Puyol, que xa elaborou outro informe favorable á súa versión e quen declarará como testemuña ao seu favor o próximo 31 de xaneiro.

Adif defende que ese diñeiro está destinado a «actualizar o informe elaborado polo señor Puyol, á luz de todo o que se foi incorporando á causa tras a súa elaboración», informa Europa Press.

As vítimas, por contra, non entenden a necesidade dunha nova peritaxe sobre a seguridade que había na curva da Grandeira, ou mellor devandito, si a entenden, pero piden o anonimato para explicalo: «Para que encargan agora outro informe se o período de presentación de probas xa está pechado? De que sirve se non é para condicionar o testemuño dunha testemuña, pagándolle 71.300 euros dous meses antes de que declare?», se preguntan.

Quen declarou esta mañá foi Christopher Carr, o exjefe de Seguridade da Axencia Ferroviaria Europea, o organismo que declarou ilegal o informe sobre o accidente que fixo o Estado español.

A lei europea -e por tanto española- establece que na elaboración dos informes sobre os accidentes de tren deben quedar fose os organismos implicados. E no caso do que fixo España sobre o sinistro de Angrois, entre quen o elaborou estaban Renfe e Adif.

Axencia Ferroviaria Europea considerou que ambas as compañías foron responsables da traxedia. E Carr volveu insistir niso: o risco de accidente multiplicouse por entre un millón e dez millóns cando Adif retirou o sistema de seguridade que había na vía -porque estaba en mal estado, detiña os trens e Renfe queixábase de que provocaba atrasos- e deixou a xestión de calquera exceso de velocidade só nas mans do condutor.

«Sentimos vergoña», insisten as vítimas.

No accidente da Grandeira, ocorrido o 24 de xullo de 2013, morreron 80 persoas e outras e 145 resultaron feridas.